Thy gifts to us mortals fulfil all our needs and yet run back to thee undiminished.
The river has its everyday work to do and hastens through fields and hamlets; yet its incessant stream winds towards the washing of thy feet.
The flower sweetens the air with its perfume; yet its last service is to offer itself to thee.
Thy worship does not impoverish the world.
From the words of the poet men take what meanings please them; yet their last meaning points to thee.
Քո նվերնրը մեզ՝ մահկանացուներիս, հոգում են մեր կարիքները բոլոր,
Եւ սակայն վերադառնում են Քեզ աննվազուն:
Գետն իր ամենօրյա դաշետեր ու գյուղեր անցնելու աշխատանքն ունի,
Եւ սակայն անխոջն ընթացքը նրա, շտապում է ցողելու ոտքերը Քո:
Ծաղիկն իր բուրմունքով, եթերն է քաղցրացնում, սակայն նրա ծառայությունը վերջին,
Ինքն իրեն մատուցելն է Քեզ:
Երկիրը երկրպագությամբ Քո, չի աղքատանում:
Մարդիկ պոետի բառերից, վերցնում են ինչ հաճո է իրենց մտքին,
Սակայն Դու ես ամենամփոփ դրանց իմաստը վերջին: