When my play was with thee I never questioned who thou wert. I knew nor shyness nor fear, my life was boisterous.
In the early morning thou wouldst call me from my sleep like my own comrade and lead me running from glade to glade.
On those days I never cared to know the meaning of songs thou sangest to me. Only my voice took up the tunes, and my heart danced in their cadence.
Now, when the playtime is over, what is this sudden sight that is come upon me? The world with eyes bent upon thy feet stands in awe with all its silent stars.
Երբ իմ խաղը Քեզ հետ էր, երբեք չէի հարցնում, թէ ով էիր Դու,
Իմ կյանքն էր շռնդալի:
Վաղ առավոտին կանչում էիր ինձ քնից ինչպես իմ սեփական ընկեր
Եւ առաջնորդում վազվզելու բացատներից բացատ:
Այդ օրերին չէի փորձում հասկանալ իմաստը երգերի որ երգում էիր ինձ,
Միայն ձայնն իմ հնչյուններն էր բռնում, եւ սիրտս էր պարում դրանց դափին:
Հիմա երբ խաղի ժամն է ավարտված, այս ի՞նչ տեսարան է բացված իմ առաջ:
Աշխարհը ահով կանգնած, իր բոլոր աստղերով լուռ, խոնարհած աչքերը իր՝ ոտքերիդ: