In desperate hope I go and search for her in all the corners of my room; I find her not.
My house is small and what once has gone from it can never be regained.
But infinite is thy mansion, my lord, and seeking her I have to come to thy door.
I stand under the golden canopy of thine evening sky and I lift my eager eyes to thy face.
I have come to the brink of eternity from which nothing can vanish---no hope, no happiness, no vision of a face seen through tears.
Oh, dip my emptied life into that ocean, plunge it into the deepest fullness. Let me for once feel that lost sweet touch in the allness of the universe.
Մի վերջին հույսով, գնում եմ փնտրելու նրան սենյակիս բոլոր անկյուններում, ու չեմ գտոնւմ:
Փոքրիկ է տունն իմ, եւ ինչը որ կորավ, այլեւս երբեկ չի վերադառնա:
Բայց անվերջ է դժյակը քո, իմ Տէր, եւ փնտրելով նրան Քո դուռն եմ եկել:
Կանգնած եմ քե ոսկեղեն հովհարի տակ, երեկոյան երկնի, բարձրացնում եմ աչքերն իմ անհամբեր Քո դեմքին:
Ես եկել եմ սահմանն հավերժության, ուր չի կարող կորչել ոչինչ – անհույս ապերջանիկ, չի երեւում պատկերը դեմքի միջից արցունքների:
Օ ընկղմիր դատարկված կյանքն իմ օվկյանոսում, սուզիր ամենախորքերը լիարժեքության:
Թույլ տուր գէթ մի պահ զգալ, այդ քաղր հպումն ամբողջականության տիեզերքի: