The Apocalypse of Thomas

From "The Apocryphal New Testament"
M.R. James-Translation and Notes
Oxford: Clarendon Press, 1924

Introduction

The emergence of this book has been recent. The Gelasian Decree condemns the book 'called the Revelation of Thomas' as apocryphal, and that was all that was known of it. In 1908 a quotation in the Berlin MS. (eighth-ninth century) of Jerome's Chronicle was noticed by Dr. Frick. At the eighteenth year of Tiberius, the manuscript has this note:

In a certain apocryphal book, said to be of Thomas the apostle it is written that the Lord Jesus told him that from his ascension into heaven to his second advent the time comprised is nine jubilees.

This does not appear in any of the published texts. Already in 1907 F. Wilhelm had printed, in his Deutsche Legenden und Legendare, a text from a Munich MS. which attracted little attention, but was in fact the lost Apocalypse, or part of it.

In the same year E. Hauler showed that a leaf of a fifth-century palimpsest at Vienna -the same that contains a leaf of the Epistle of the Apostles- was a fragment of this book. Professor E. von Dobschutz had, before this, begun making preparation for an edition of the Apocalypse based on manuscripts at Munich and Rome which has not yet appeared. In the Journal of Theological Studies for 1910 I printed the beginning of the book from a Verona MS. (of eighth century). Maffei had noticed this, and in 1755 Dionisi had printed it in a forgotten volume. In 1911 Dom Bihlmeyer printed another 'uninterpolated' text from Munich in the Revue Benedictine. Yet more: in 1913 Max Forster (Studien z. engl. Phlilol.: Der Vercelli-Codex) showed that the fifteenth sermon in the famous Anglo-Saxon MS. at Vercelli is an Old English version of this Revelation; that a Hatton MS. and the Blickling Homilies also contain matter drawn from it: and that a shortened Latin form is to be found in a dialogue printed by Suchier (L'Enfant sage, 1910, p. 272). Lastly, there are quotations from it in some odd -I think Irish- homilies in a Reichenau MS. at Carlsruhe, printed by Domde Bruyneas 'Apocryphes Priscillianistes' in the Revue Bened., 1907.

There is, then, a quantity of material which we shall look to Professor Dohschutz to co-ordinate. Latin appears to have been the original language, and the data of the fuller text point to the days of Arcadius and Honorius. How much earlier the shorter text may be it is not easy to say: and I would not commit myself to the assertion that there is not a Greek document at the back of that.

APOCALYPSE OF THOMAS

A. Verona fragment (eighth century) and Wilhelm's text (Munich Clm. 4585, ninth century).

Here beginneth the epistle of the Lord unto Thomas.

Hear thou, Thomas, the things which must come to pass in the last times: there shall be famine and war and earthquakes in divers places, snow and ice and great drought shall there be and many dissensions among the peoples, blasphemy, iniquity, envy and villainy, indolence, pride and intemperance, so that every man shall speak that which pleaseth him. And my priests shall not have peace among themselves, but shall sacrifice unto me with deceitful mind: therefore will I not look upon them. Then shall the priests behold the people departing from the house of the Lord and turning unto the world (?) and setting up (or, transgressing) landmarks in the house of God. And they shall claim (vindicate) for themselves many [things and] places that were lost and that shall be subject unto Caesar (?) as also they were aforetime: giving poll-taxes of (for) the cities, even gold and silver and the chief men of the cities shall be condemned (here Verona ends: Munich continues) and their substance brought into the treasury of the kings, and they shall be filled.

For there shall be great disturbance throughout all the people, and death. The house of the Lord shall be desolate, and their altars shall be abhorred, so that spiders weave their webs therein. The place of holiness shall be corrupted, the priesthood polluted, distress (agony) shall increase, virtue shall be overcome, joy perish, and gladness depart. In those days evil shall abound: there shall be respecters of persons, hymns shall cease out of the house of the Lord, truth shall be no more, covetousness shall abound among the priests; an upright man (al. an upright priesthood) shall not be found.

On a sudden there shall arise near the last time a king, a lover of the law, who shall hold rule not for long: he shall leave two sons. The first is named of the first letter (A, Arcadius), the second of the eighth (H, Honorius). The first shall die before the second (Arcadius died in 408- Honorius in 423).

Thereafter shall arise two princes to oppress the nations under whose hands there shall be a very great famine in the right-hand part of the east, so that nation shall rise up against nation and be driven out from their own borders.

Again another king shall arise, a crafty man (?), and shall command a golden image of Caesar (?) to be made (al. to be worshipped in the house of God), wherefore (?) martyrdoms shall abound. Then shall faith return unto the servants of the Lord, and holiness shall be multiplied and distress (agony) increase. The mountains shall the comforted and shall drop down sweetness of fire from the facet, that the number of the saints may be accomplished.

After a little space there shall arise a king out of the east, a lover of the law, who shall cause all good things and necessary to abound in the house of the Lord: he shall show mercy unto the widows and to the needy, and command a royal gift to be given unto the priests: in his days shall be abundance of all things.

And after that again a king shall arise in the south part of the world, and shall hold rule a little space: in whose days the treasury shall fail because of the wages of the Roman soldiers so that the substance of all the aged shall be commanded (to be taken) and given to the king to distribute.

Thereafter shall be plenty of corn and wine and oil, but great dearness of money, so that the substance of gold and silver shall be given for corn, and there shall be great dearth.

At that time shall be very great rising (?) of the sea, so that no man shall tell news to any man. The kings of the earth and the princes and the captains shall be troubled, and no man shall speak freely (boldly). Grey hairs shall be seen upon boys, and the young (?) shall not give place unto the aged.

After that shall arise another king, a crafty man, who shall hold rule for a short space: in whose days there shall be all manner of evils, even the death of the race of men from the east even unto Babylon. And thereafter death and famine and sword in the land of Chanaan even unto (Rome?). Then shall all the fountains of waters and wells boil over (?) and be turned into blood (or, into dust and blood). The heaven shall be moved, the stars shall fall upon the earth, the sun shall be cut in half like the moon, and the moon shall not give her light. There shall be great signs and wonders in those days when Antichrist draweth near. These are the signs unto them that dwell in the earth. In those days the pains of great travail shall come upon them. (al. In those days, when Antichrist now draweth near, these are the signs. Woe unto them that dwell on the earth; in those days great pains of travail shall come upon them.) Woe unto them that build, for they shall not inhabit. Woe unto them that break up the fallow, for they shall labour without cause. Woe unto them that make marriages, for unto famine and need shall they beget sons. Woe unto them that join house to house or field to field, for all things shall be consumed with fire. Woe unto them that look not unto (?) themselves while time alloweth, for hereafter shall they be condemned for ever. Woe unto them that turn away from the poor when he asketh.

[Here is a break: the text goes on: For I am of the high and powerful: I am the Father of all. (al. And know ye: I am the Father most high: I am the Father of all spirits.) This, as we shall see, is the beginning of the older(?) and shorter text, and of the Vienna fragment: only, in the latter, some words now unintelligible precede it: not the words, however, which are in Wilhelm's text. I will continue with Wilhelm.]

These are the seven signs the ending of this world. There shall be in all the earth famine and great pestilences and much distress: then shall all men be led captive among all nations and shall fall by the edge of the sword.

On the first day of the judgement will be a great marvel (or, the beginning shall be). At the third hour of the day shall be a great and mighty voice in the firmament of the heaven, and a great cloud of blood coming down out of the north, and great thunderings and mighty lightnings shall follow that cloud, and there shall be a rain of blood upon all the earth. These are the signs of the first day (Monday in the Anglo-Saxon, and so for the other days).

And on the second day there shall be a great voice in the firmament of the heaven, and the earth shall be moved out of its place: and the gates of heaven shall be opened in the firmament of heaven toward the east, and a great power shall be sent belched) forth by the gates of heaven and shall cover all the heaven even until evening (al. and there shall be fears and tremblings in the world). These are the signs of the second day.

And on the third day, about the second hour, shall be a voice in heaven, and the abysses of the earth shall utter their voice from the four corners of the world. The first heaven shall be rolled up like a book and shall straightway vanish. And because of the smoke and stench of the brimstone of the abyss the days shall be darkened unto the tenth hour. Then shall all men say: I think that the end draweth near, that we shall perish. These are the signs of the third day.

And on the fourth day at the first hour, the earth of the east shall speak, the abyss shall roar: then shall all the earth be moved by the strength of an earthquake. In that day shall all the idols of the heathen fall, and all the buildings of the earth. These are the signs of the fourth day.

And on the fifth day, at the sixth hour, there shall be great thunderings suddenly in the heaven, and the powers of light and the wheel of the sun shall be caught away, and there shall be great darkness over the world until evening, and the stars shall be turned away from their ministry. In that day all nations shall hate the world and despise the life of this world. These are the signs of the fifth day.

And on the sixth day there shall be signs in heaven. At the fourth hour the firmament of heaven shall be cloven from the east unto the west. And the angels of the heavens shall be looking forth upon the earth the opening of the heavens. And all men shall see above the earth the host of the angels looking forth out of heaven. Then shall all men flee.

(Here Wilhelm's text ends abruptly.)

B. Bihlmeyer's text, from Munich Clm. 4563 (eleventh to twelfth century, from Benedictbeuren): and the Vienna fragment.

Hear thou, O Thomas, for I am the Son of God the Father and I am the father of all spirits. Hear thou of me the signs which shall come to pass at the end of this world, when the end of the world shall be fulfilled (Vienna: that it pass away) before mine elect depart out of the world. I will tell thee that which shall come to pass openly unto men (or, will tell thee openly, &c.): but when these things shall be the princes of the angels know not, seeing it is now hidden from before

Then shall there be in the world sharings (participations) between king and king, and in all the earth shall be great famine great pestilences, and many distresses, and the sons of men shall be led captive among all nations and shall fall by the edge of the sword (and there shall be great commotion in the world: Vienna omits). Then after that when the hour of the end draweth nigh there shall be for seven days great signs in heaven, and the powers of the heavens shall be moved.

Then shall there be on the first day the beginning: at the third hour of the day a great and mighty voice in the firmament of heaven and a bloody cloud coming up (down, Vienna) out of the north, and great thunderings and mighty lightnings shall follow it, and it shall cover the whole heaven, and there shall be a rain of blood upon all the earth. These are the signs of the first day.

And on the second day there shall be a great voice in the firmament of heaven, and the earth shall be moved out of its place, and the gates of heaven shall be opened in the firmament of heaven toward the east, and the (smoke of a great fire shall break forth through the gates of heaven and shall cover all the heaven until evening. In that day there shall be fears and great terrors in the world. These are the signs of the second day. Vienna is defective here).

But on the third day about the third hour shall be a great voice in heaven, and the abysses of the earth (Vienna ends) shall roar from the four corners of the world; the pinnacles (so) of the firmament of heaven shall be opened, and all the air shall be filled with pillars of smoke. There shall be a stench of brimstone, very evil, until the tenth hour, and men shall say: We think the time draweth nigh that we perish. These are the signs of the third day.

And on the fourth day at the first hour, from the land of the east the abyss shall melt (so) and roar. Then shall all the earth be shaken by the might of an earthquake. In that day shall the ornaments of the heathen fall, and all the buildings of the earth, before the might of the earthquake. These are the signs of the fourth day.

But on the fifth day at the sixth hour, suddenly there shall be a great thunder in heaven, and the powers of light and the wheel of the sun shall be caught away (MS. opened), and there shall be great darkness in the world until evening, and the air shall be gloomy (sad) without sun or moon, and the stars shall cease from their ministry. In that day shall all nations behold as in a mirror (?) (or, behold it as sackcloth) and shall despise the life of this world. These are the signs of the fifth day.

And on the sixth day at the fourth hour there shall be a great voice in heaven, and the firmament of the heaven shall be cloven from the east unto the west, and the angels of the heavens shall be looking forth upon the earth by the openings of the heavens, and all these that are on the earth shall behold the host of the angels looking forth out of heaven. Then shall all men flee unto the monuments (mountains ?) and hide themselves from the face of the righteous angels, and say: Would that the earth would open and swallow us up! And such things shall come to pass as never were since this world was created.

Then shall they behold me coming from above in the light of my Father with the power and honour of the holy angels. Then at my coming shall the fence of fire of paradise be done away -because paradise is girt round about with fire. And this shall be that perpetual fire that shall consume the earth and all the elements of the world.

Then shall the spirits and souls of all men come forth from paradise and shall come upon all the earth: and every one of them shall go unto his own body, where it is laid up, and every one of them shall say: Here lieth my body. And when the great voice of those spirits shall be heard, then shall there be a great earthquake over all the world, and by the might thereof the mountains shall be cloven from above and the rocks from beneath. Then shall every spirit return into his own vessel and the bodies of the saints which have fallen asleep shall arise.

Then shall their bodies be changed into the image and likeness and the honour of the holy angels, and into the power of the image of mine holy Father. Then shall they be clothed with the vesture of life eternal, out of the cloud of light which hath never been seen in this world; for that cloud cometh down out of the highest realm of the heaven from the power of my Father. And that cloud shall compass about with the beauty thereof all the spirits that have believed in me.

Then shall they be clothed, and shall be borne by the hand of the holy angels like as I have told you aforetime. Then also shall they be lifted up into the air upon a cloud of light, and shall go with me rejoicing unto heaven, and then shall they continue in the light and honour of my Father. Then shall there be unto them great gladness with my Father and before the holy angels These are the signs of the sixth day.

And on the seventh day at the eighth hour there shall be voices in the four corners of the heaven. And all the air shall be shaken, and filled with holy angels, and they shall make war among them all the day long. And in that day shall mine elect be sought out by the holy angels from the destruction of the world. Then shall all men see that the hour of their destruction draweth near. These are the signs of the seventh day.

And when the seven days are passed by, on the eighth day at the sixth hour there shall be a sweet and tender voice in heaven from the east. Then shall that angel be revealed which hath power over the holy angels: and all the angels shall go forth with him, sitting upon chariots of the clouds of mine holy Father (so) rejoicing and running upon the air beneath the heaven to deliver the elect that have believed in me. And they shall rejoice that the destruction of this world hath come.

The words of the Saviour unto Thomas are ended, concerning the end of this world.

None of the Latin texts seem to be complete. But we see that Wilhelm's text is a blend of two sorts of Apocalypse -that akin to Daniel which, under the form of prophecy, describes events contemporary with the author and continues them into the future: and that which is more akin to John and describes the signs of the end.

Bihlmeyer's text has only the latter element, and as it agrees pretty closely with our oldest authority, the Vienna fragment (though in that, as I have said, something did precede Bihlmeyer's opening) I judge it to be the older of the two forms. The first part of Wilhelm's text with its clumsy indication of Arcadius and Honorius by means of their initials is much in the manner of the later Sibyllines, in which this particular trick is pushed to an absurd length, and used for quite imaginary personages as well as historic ones. In the second part Wilhelm's text departs widely from the Vienna fragment, and here again shows itself as probably inferior.

The Apocalypse, we see, was known in England in the ninth century at least: and I think it must probably be regarded as the ultimate parent of a little piece which is found in innumerable manuscripts and has often been printed: I mean Jerome on the Fifteen Signs of the last days before the judgement. The beginning of this states that Jerome found it 'in the annals of the Hebrews'. Its popularity was very great. Illustrations of the Fifteen Signs are occasionally to be found in manuscripts, and I have seen them on the alabaster tablets carved at Nottingham in the fourteenth and fifteenth centuries, but the best-known representation of them is in a window at All Saints', North Street, York, where they are accompanied by mottoes taken from the 'Prick of Conscience',which used to be attributed to Richard of Hampole.

The Anglo-Saxon version in the Vercelli Book (no. xv) begins thus:

We are told in this book how Saint Thomas the apostle of God asked our Lord when the time of Antichrist should be. Then the Lord spake unto him and said thus:

It behoveth that it be in the next days. Then shall be hunger and war, &c.:

The text conforms, generally speaking, to the longer recensions. The signs of the fifth day are omitted. The conclusion diverges from the Latin and tells how the Virgin, Michael, and Peter successively intercede with the Judge, and he forgives a third part of the sinners at the prayer of each. But not all are pardoned: for we then have the sentences: Venite benedicti and Discedite maledicti as in Matt. xxv.

Quite recently (in Proc. R.I.A.) the Rev. St. J. Seymour has pointed out the probable dependence of the Saltair na Rann (eleventh century) on our apocalypse in its description of the Signs of the End.

Scanned and Edited by
Joshua Williams
Northwest Nazarene College, 1995

(Հայերենը՝ մեքենայական թարգմանություն)
--- « մեքենայական թարգմանություն » ---

Թովմասի ապոկալիպսիսը

«Ապոկրիֆ Նոր Կտակարան»-ից
M.R. James-Թարգմանություն և նշումներ
Օքսֆորդ: Clarendon Press, 1924 թ

Ներածություն

Այս գրքի ի հայտ գալը վերջերս է եղել: Գելասյան հրամանագիրը դատապարտում է «Թովմասի հայտնություն կոչված» գիրքը որպես ապոկրիֆ, և դա այն ամենն էր, ինչ հայտնի էր դրա մասին: 1908 թվականին մի մեջբերում Բեռլինի MS-ում. (ութերորդ-իններորդ դար) Ժերոմի քրոնիկոնը նկատել է բժիշկ Ֆրիկը։ Տիբերիոսի տասնութերորդ տարում ձեռագիրն ունի այս նշումը.

Որոշ ապոկրիֆ գրքում, որը կոչվում է Թովմաս առաքյալի մասին, գրված է, որ Տեր Հիսուսն ասաց նրան, որ իր երկինք համբարձվելուց մինչև իր երկրորդ գալուստը ինը հոբելյան է:

Սա չի երևում հրապարակված տեքստերից որևէ մեկում։ Արդեն 1907 թվականին Ֆ. Վիլհելմն իր Deutsche Legenden und Legendare-ում տպել էր մի տեքստ Մյունխենի MS-ից: որը քիչ ուշադրություն գրավեց, բայց իրականում կորած Ապոկալիպսիսն էր կամ դրա մի մասը:

Նույն թվականին Է. Հաուլերը ցույց տվեց, որ Վիեննայում հինգերորդ դարի պալիմպսեստի մի տերեւը, որը պարունակում է Առաքյալների նամակի տերեւը, այս գրքի հատվածն էր: Պրոֆեսոր Է. ֆոն Դոբշուցը մինչ այդ սկսել էր նախապատրաստվել Մյունխենի և Հռոմի ձեռագրերի վրա հիմնված «Ապոկալիպսիսի» հրատարակությանը, որը դեռևս չի հայտնվել: 1910 թվականի աստվածաբանական ուսումնասիրությունների ամսագրում ես տպեցի գրքի սկիզբը Վերոնայի MS-ից: (ութերորդ դարի): Մաֆֆեյը նկատել էր դա, և 1755 թվականին Դիոնիսին այն տպել էր մոռացված հատորով։ 1911 թվականին Դոմ Բիհլմեյերը տպագրեց ևս մեկ «չներարկված» տեքստ Մյունխենից Revue Benedictine-ում: Դեռ ավելին. 1913 թվականին Մաքս Ֆորսթերը (Studien z. engl. Phlilol.: Der Vercelli-Codex) ցույց տվեց, որ տասնհինգերորդ քարոզը հայտնի անգլո-սաքսոնական Մ.Ս. Vercelli-ում այս Հայտնության հին անգլերեն տարբերակն է. որ մի Hatton MS. և Blickling Homilies-ը նույնպես պարունակում է նյութ, որը վերցված է դրանից. և որ կրճատված լատիներեն ձևը կարելի է գտնել Սուչիերի կողմից տպագրված երկխոսության մեջ (L'Enfant sage, 1910, p. 272): Վերջապես, նրանից մեջբերումներ կան որոշ տարօրինակ, իմ կարծիքով, իռլանդական քարոզներով Ռայխենաուի MS-ում: Կարլսրուեում, տպագրված Դոմդե Բրույնեասի կողմից «Apocryphes Priscillianistes» Revue Bened., 1907 թ.

Հետևաբար, կա նյութի քանակ, որը մենք կդիմենք պրոֆեսոր Դոհշուցին՝ համակարգելու համար: Ըստ երևույթին, սկզբնական լեզուն լատիներենն է եղել, և ավելի ամբողջական տեքստի տվյալները վկայում են Արկադիուսի և Հոնորիուսի օրերի մասին։ Որքան ավելի վաղ կարող է լինել կարճ տեքստը, դա հեշտ չէ ասել. և ես չէի պարտավորվի պնդել, որ դրա հետևում չկա հունական փաստաթուղթ:

ԹՈՄԱՍԻ ԱՓՈԿԱԼԻՊՍԻԱ

A. Verona հատված (ութերորդ դար) և Վիլհելմի տեքստը (Munich Clm. 4585, IX դար):

Այստեղից սկսվում է Տիրոջ նամակը Թովմասին.

Լսիր, Թովմա՛ս, ինչ պետք է լինի վերջին ժամանակներում. սով և պատերազմ և երկրաշարժեր կլինեն տարբեր վայրերում, ձյուն և սառույց և մեծ երաշտ կլինի, և շատ վեճեր ժողովուրդների մեջ, հայհոյանք, անօրինություն, նախանձ: և ստորություն, անտարբերություն, հպարտություն և անզուսպություն, այնպես որ ամեն մարդ պետք է խոսի այն, ինչ իրեն հաճելի է: Եվ իմ քահանաները միմյանց միջև խաղաղություն չեն ունենա, այլ խաբեբա մտքով ինձ զոհ պիտի մատուցեն, ուստի ես նրանց չեմ նայի։ Այնուհետև քահանաները կտեսնեն ժողովրդին, որը հեռանում է Տիրոջ տնից և շրջվում դեպի աշխարհ (՞) և կանգնեցնում (կամ, օրինազանց) ուղենիշներ Աստծո տանը: Եվ նրանք իրենց համար կպահանջեն կորցրած շատ [բաներ և] վայրեր, որոնք կենթարկվեն կայսրին (?), ինչպես նախկինում էին. Քաղաքների գլխավոր մարդիկ կդատապարտվեն (այստեղ ավարտվում է Վերոնան. Մյունխենը շարունակվում է) և նրանց ունեցվածքը կբերեն թագավորների գանձարան, և նրանք կլցվեն։

Որովհետև ամբողջ ժողովրդի մեջ մեծ խռովություն և մահ կլինի։ Տիրոջ տունը ամայի պիտի ըլլայ, ու անոնց զոհասեղանները պիտի զզուին, այնպէս որ սարդերը անոր մէջ կը հիւսեն իրենց ցանցերը։ Սրբության վայրը կփչանա, քահանայությունը կեղտոտվի, նեղությունը (տառապանքը) կշատանա, առաքինությունը կհաղթահարվի, ուրախությունը կկորչի և ուրախությունը կհեռանա: Այդ օրերին չարիքը կշատանա. անձերը հարգողներ կլինեն, Տիրոջ տնից օրհներգերը կդադարեն, ճշմարտությունն այլևս չի լինի, ագահությունը կշատանա քահանաների մեջ. ուղղամիտ մարդ (ալ. ուղղամիտ քահանայություն) չի գտնվի:

Հանկարծ վերջին անգամ կհայտնվի մի թագավոր, օրինասեր, որը երկար ժամանակ չի կառավարի. նա երկու որդի կթողնի։ Առաջինը կոչվում է առաջին տառից (A, Arcadius), երկրորդը՝ ութերորդից (H, Honorius): Առաջինը պետք է մահանա երկրորդից առաջ (Արկադիուսը մահացել է 408 թվականին, Հոնորիուսը՝ 423 թվականին)։

Դրանից հետո երկու իշխան կկանգնեն՝ ճնշելու այն ազգերին, որոնց ձեռքի տակ շատ մեծ սով է լինելու արևելքի աջ կողմում, այնպես որ այդ ազգը վեր կկենա ազգի դեմ և կքշվի իրենց սահմաններից։

Դարձյալ մեկ այլ թագավոր կբարձրանա՝ խորամանկ մարդ (՞), և կհրամայի պատրաստել Կեսարի ոսկե պատկերը (՞) (ալ. երկրպագել Աստծո տանը), ուստի (՞) նահատակությունները շատ կլինեն: Այնուհետև հավատքը կվերադառնա դեպի Տիրոջ ծառաները, և սրբությունը կբազմապատկվի, և նեղությունը (տառապանքը) կշատանա: Լեռները պիտի մխիթարուին ու կրակի քաղցրութիւնը պիտի ցած ըլլան երեսէն, որպէսզի սուրբերուն թիւը կատարուի։

Քիչ ժամանակ անց արևելքից դուրս կգա մի թագավոր՝ օրենք սիրող, որը Տիրոջ տանը պիտի առատացնի ամեն բարիք և անհրաժեշտ բան. ողորմություն կցուցաբերի այրիներին և կարիքավորներին, հրամայի՛ր, որ քահանաներին արքայական նվեր տրվի. նրա օրերում ամեն ինչ առատություն կլինի։

Եվ դրանից հետո կրկին թագավոր կբարձրանա աշխարհի հարավային մասում և կտիրի մի փոքր տարածություն, որի օրերում գանձարանը կթուլանա հռոմեացի զինվորների վարձատրության պատճառով, որպեսզի բոլոր ծերերի ունեցվածքը հրամայվի։ (վերցնել) և տրվել թագավորին, որ բաժանի։

Այնուհետև եգիպտացորեն, գինի և ձեթ առատ կլինի, բայց փողի մեծ թանկացում, այնպես որ ոսկու և արծաթի նյութը կտրվի եգիպտացորենի դիմաց, և մեծ սղություն կլինի:

Այն ժամանակ ծովի վերելքը (՞) շատ մեծ կլինի, այնպես որ ոչ ոք ոչ մեկին նորություն չասի։ Երկրի թագավորները, իշխաններն ու զորավարները կխռովեն, և ոչ ոք ազատ (համարձակ) չի խոսի։ Տղաների վրա ալեհեր մազեր պիտի երևան, իսկ երիտասարդները (՞) տեղ չեն տա ծերերին։

Անկէ ետք ուրիշ թագաւոր պիտի ելլէ՝ նենգ մը, որ պիտի իշխէ կարճ ժամանակով, որուն օրերուն ամէն տեսակ չարիքներ պիտի ըլլան, նոյնիսկ մարդոց ցեղի մահը արեւելքէն մինչեւ Բաբելոն։ Եվ դրանից հետո մահ, սով և սուր Քանանի երկրում մինչև (Հռո՞մ): Այն ժամանակ բոլոր ջրերի և ջրհորների աղբյուրները (՞) եռալու են և կվերածվեն արյան (կամ՝ հողի և արյան): Երկինքը պիտի շարժվի, աստղերը կիջնեն երկրի վրա, արևը կիսով չափ կկտրվի լուսնի պես, և լուսինն իր լույսը չի տա։ Մեծ նշաններ և հրաշքներ կլինեն այն օրերին, երբ նեռը մոտենա: Սրանք են նշանները նրանց համար, ովքեր բնակվում են երկրի վրա: Այդ օրերին նրանց վրա կհասնեն ծանր ցավերը։ (al. Այն օրերին, երբ նեռը մոտենում է, սրանք են նշանները: Վայ նրանց, ովքեր բնակվում են երկրի վրա. այդ օրերին ծանր ցավեր են գալու նրանց վրա:) Վայ նրանց, ովքեր կառուցում են, որովհետև նրանք չեն բնակել. Վա՜յ նրանց, ովքեր փշրում են ձորակը, որովհետև նրանք կաշխատեն առանց պատճառի։ Վա՜յ նրանց, ովքեր ամուսնանում են, քանի որ սովի և կարիքի համար նրանք որդիներ են ծնելու։ Վա՜յ նրանց, ովքեր տուն-տուն կամ արտ-արտ են միացնում, որովհետև ամեն ինչ կրակով պիտի սպառվի: Վա՜յ նրանց, ովքեր չեն նայում իրենց (՞) քանի դեռ ժամանակը թույլ է տալիս, քանի որ այսուհետ նրանք հավիտյան կդատապարտվեն: Վայ նրանց, ովքեր երես են տալիս աղքատից, երբ նա խնդրում է։

[Ահա ընդմիջում. տեքստը շարունակվում է. Որովհետև ես բարձրերից եմ և հզորներից. ես բոլորի Հայրն եմ: (al. Եվ դուք գիտեք. Ես Ամենաբարձր Հայրն եմ. Ես բոլոր ոգիների Հայրն եմ:) Սա, ինչպես կտեսնենք, սկիզբն է ավելի հին(?) և ավելի կարճ տեքստի և Վիեննայի հատվածի. , վերջինիս մեջ դրան նախորդում են այժմ անհասկանալի որոշ բառեր, սակայն ոչ այն բառերը, որոնք կան Վիլհելմի տեքստում։ Ես կշարունակեմ Վիլհելմի հետ:]

Սրանք այս աշխարհի վերջի յոթ նշաններն են: Ամբողջ երկրի վրա սով և մեծ համաճարակներ և բազում նեղություններ կլինեն, այն ժամանակ բոլոր մարդիկ գերի կտարվեն բոլոր ազգերի մեջ և սրի բերանով կընկնեն։

Դատաստանի առաջին օրը մեծ հրաշք կլինի (կամ սկիզբը կլինի): Օրվա երրորդ ժամին մի մեծ ու հզոր ձայն կլինի երկնքի երկնակամարում, և արյան մեծ ամպը կիջնի հյուսիսից, և մեծ որոտներ և հզոր կայծակներ կհետևեն այդ ամպին, և կլինի մի արյան անձրեւ ամբողջ երկրի վրա. Սրանք առաջին օրվա նշաններն են (անգլո-սաքսոնական երկուշաբթի, և մյուս օրերի համար):

Եվ երկրորդ օրը մեծ ձայն կլինի երկնքի տարածությունում, և երկիրը կշարժվի իր տեղից. կուղարկվի փռված) դրախտի դարպասների մոտ և ծածկելու է ամբողջ երկինքը նույնիսկ մինչև երեկո (ալ. և աշխարհում վախեր և դող կլինեն): Սրանք երկրորդ օրվա նշաններն են։

Եվ երրորդ օրը, մոտավորապես երկրորդ ժամին, ձայն կլինի երկնքում, և երկրի անդունդներն իրենց ձայնը կհնչեն աշխարհի չորս կողմերից: Առաջին երկինքը գրքի պես կոլորվի և իսկույն կվերանա։ Եվ անդունդի ծծումբի ծխից ու գարշահոտությունից օրերը կխավարեն մինչև տասներորդ ժամը։ Այն ժամանակ բոլոր մարդիկ կասեն. «Կարծում եմ, որ վերջը մոտենում է, որ մենք կկորչենք»: Սրանք երրորդ օրվա նշաններն են։

Չորրորդ օրը՝ առաջին ժամին, արևելքի երկիրը պիտի խօսի, անդունդը պիտի մռնչի, այն ժամանակ ամբողջ երկիրը պիտի շարժուի երկրաշարժի ուժգնութեամբ։ Այդ օրը պիտի ընկնեն հեթանոսների բոլոր կուռքերը և երկրի բոլոր շինությունները։ Սրանք չորրորդ օրվա նշաններն են։

Եվ հինգերորդ օրը, վեցերորդ ժամին, երկնքում հանկարծակի մեծ որոտներ կլինեն, և լույսի ուժերը և արևի անիվը կվերանան, և մեծ խավար կլինի ամբողջ աշխարհում մինչև երեկո, և աստղերը պիտի հեռացնեն իրենց ծառայությունից: Այդ օրը բոլոր ազգերը պիտի ատեն աշխարհը և արհամարհեն այս աշխարհի կյանքը: Սրանք հինգերորդ օրվա նշաններն են։

Եվ վեցերորդ օրը նշաններ կլինեն երկնքում։ Չորրորդ ժամին երկնքի տարածությունը կբաժանվի արևելքից մինչև արևմուտք։ Եվ երկնքի հրեշտակները երկրի վրա կնայեն երկնքի բացմանը: Եվ բոլոր մարդիկ երկրի վերևում կտեսնեն հրեշտակների զորքը, որոնք նայում են երկնքից: Այն ժամանակ բոլոր մարդիկ կփախչեն։

(Այստեղ Վիլհելմի տեքստը կտրուկ ավարտվում է):

B. Bihlmeyer-ի տեքստը, Մյունխենից Clm. 4563 (տասնմեկերորդից տասներկուերորդ դարեր, Բենեդիկտբեուրենից) և Վիեննայի հատվածը:

Լսի՛ր, ո՛վ Թոմաս, որովհետև ես Հոր Աստծո Որդին եմ և բոլոր հոգիների հայրն եմ: Լսիր ինձնից այն նշանները, որոնք տեղի կունենան այս աշխարհի վերջում, երբ աշխարհի վերջը կատարվի (Վիեննա. որ այն անցնի) նախքան իմ ընտրյալները հեռանան աշխարհից: Ես քեզ կասեմ այն, ինչ բացահայտորեն կկատարվի մարդկանց համար (կամ, բացահայտորեն կասեմ քեզ և այլն), բայց երբ կլինեն այս բաները, հրեշտակների իշխանները չգիտեն, քանի որ դա այժմ թաքնված է առաջից:

Այն ժամանակ աշխարհում թագավորի և թագավորի միջև բաժնետոմսեր (մասնակցություններ) կլինեն, և ամբողջ աշխարհում մեծ սով կլինեն մեծ համաճարակներ և շատ նեղություններ, և մարդկանց որդիները գերի կտարվեն բոլոր ազգերի մեջ և ընկնելու եզրին: սրի (և մեծ իրարանցում կլինի աշխարհում. Վիեննան բաց է թողնում): Այնուհետև, երբ մոտենա վերջի ժամը, յոթ օր մեծ նշաններ կլինեն երկնքում, և երկնքի զորությունները կշարժվեն։

Այնուհետև առաջին օրը կլինի սկիզբը. օրվա երրորդ ժամին մեծ և հզոր ձայն երկնքի երկնակամարում և արյունոտ ամպ, որը կբարձրանա (Վիեննա ներքև) հյուսիսից, և մեծ որոտներ և հզոր կայծակներ. կհետևի նրան, և այն կծածկի ամբողջ երկինքը, և արյան անձրեւ կլինի ամբողջ երկրի վրա: Սրանք առաջին օրվա նշաններն են։

Եվ երկրորդ օրը մեծ ձայն կլինի երկնքի տարածությունում, և երկիրը կշարժվի իր տեղից, և երկնքի դռները կբացվեն երկնքի տարածությունում դեպի արևելք, և (ծուխը) մի մեծ կրակ պիտի բռնկվի երկնքի դռների միջով և կծածկի ամբողջ երկինքն այն օրը, երբ աշխարհում վախեր ու սարսափներ կլինեն։

Բայց երրորդ օրը՝ մոտ երրորդ ժամին, երկնքում մեծ ձայն կլինի, և երկրի անդունդները (Վիեննայի վերջերը) կբնչեն աշխարհի չորս կողմերից. երկնքի տարածության գագաթները (այսպես) կբացվեն, և ամբողջ օդը կլցվի ծխի սյուներով: Ծծումբի գարշահոտ կլինի, շատ չար, մինչև տասներորդ ժամը, և մարդիկ կասեն. Սրանք երրորդ օրվա նշաններն են։

Եվ չորրորդ օրը՝ առաջին ժամին, արևելյան երկրից անդունդը կհալվի և մռնչի։ Այն ժամանակ ամբողջ երկիրը ցնցվելու է երկրաշարժի ուժգնությունից։ Այն օրը հեթանոսների զարդերը և երկրի բոլոր շինությունները երկրաշարժի ուժգնությունից առաջ ընկնելու են։ Սրանք չորրորդ օրվա նշաններն են։

Բայց հինգերորդ օրը, վեցերորդ ժամին, հանկարծ երկնքում մեծ որոտ կլինի, և լույսի ուժերն ու արևի անիվը կբռնվեն (MS. բացվի), և մեծ խավար կլինի աշխարհում։ մինչև երեկո, և օդը մռայլ (տխուր) կլինի առանց արևի կամ լուսնի, և աստղերը կդադարեն իրենց ծառայությունից: Այդ օրը բոլոր ազգերը կտեսնեն ինչպես հայելու մեջ (՞) (կամ՝ տեսեք այն որպես քուրձ) և պիտի արհամարհեն այս աշխարհի կյանքը: Սրանք հինգերորդ օրվա նշաններն են։

Եվ վեցերորդ օրը, չորրորդ ժամին, մեծ ձայն կլինի երկնքում, և երկնքի երկնակամարը կբաժանվի արևելքից մինչև արևմուտք, և երկնքի հրեշտակները երկրի վրա կնայեն բացվածքների մոտ. երկնքից, և բոլոր նրանք, որ երկրի վրա են, կտեսնեն հրեշտակների զորքը, որը նայում է երկնքից: Այնուհետև բոլոր մարդիկ կփախչեն դեպի հուշարձանները (լեռները) և կթաքնվեն արդար հրեշտակների երեսից և կասեն. Եվ այնպիսի բաներ կլինեն, ինչպես երբեք չեն եղել այս աշխարհի ստեղծման օրվանից:

Այն ժամանակ նրանք կտեսնեն ինձ, որ գալիս եմ վերևից իմ Հոր լույսի ներքո սուրբ հրեշտակների զորությամբ և պատվով: Այն ժամանակ իմ գալով դրախտի կրակի ցանկապատը կվերանա, քանի որ դրախտը շրջապատված է կրակով: Եվ սա կլինի այն հավերժական կրակը, որը կլափի երկիրը և աշխարհի բոլոր տարրերը:

Այն ժամանակ բոլոր մարդկանց հոգիներն ու հոգիները դուրս կգան դրախտից և կգան ամբողջ երկրի վրա, և նրանցից յուրաքանչյուրը կգնա դեպի իր մարմինը, որտեղ այն դրված է, և նրանցից յուրաքանչյուրը կասի. մարմինը. Եվ երբ լսվի այդ ոգիների մեծ ձայնը, այն ժամանակ մեծ երկրաշարժ կլինի ամբողջ աշխարհում, և նրա զորությամբ լեռները կճեղքվեն վերևից, իսկ ժայռերը՝ ներքևից: Այնուհետև ամեն հոգի կվերադառնա իր անոթի մեջ, և ննջած սրբերի մարմինները կբարձրանան:

Այն ատեն անոնց մարմինները պիտի փոխուին սուրբ հրեշտակներու պատկերով ու նմանութեամբ ու պատիւով, ու իմ սուրբ Հօր պատկերին զօրութեամբ։ Այն ժամանակ նրանք կհագցնեն հավերժական կյանքի զգեստը, լույսի ամպից, որը երբեք չի տեսել այս աշխարհում. քանզի այդ ամպը իջնում ​​է երկնքի ամենաբարձր թագավորությունից իմ Հոր զորությունից: Եվ այդ ամպը կշրջապատի իր գեղեցկությամբ բոլոր հոգիներին, ովքեր հավատացել են ինձ:

Այն ժամանակ նրանք կհագցնեն և կկրեն սուրբ հրեշտակների ձեռքը, ինչպես որ ես նախկինում ասացի ձեզ: Այնուհետև նրանք կբարձրացվեն օդ՝ լույսի ամպի վրա և ինձ հետ ուրախությամբ կգնան դեպի երկինք, և այն ժամանակ նրանք կշարունակեն իմ Հոր լույսի և պատվի մեջ: Այն ժամանակ նրանց համար մեծ ուրախություն կլինի իմ Հոր հետ և սուրբ հրեշտակների առաջ: Սրանք վեցերորդ օրվա նշաններն են:

Եվ յոթերորդ օրը՝ ութերորդ ժամին, ձայներ կլինեն երկնքի չորս անկյուններում։ Եվ ամբողջ օդը կշարժվի և կլցվի սուրբ հրեշտակներով, և նրանք կպատերազմեն նրանց հետ ամբողջ օրը: Եվ այդ օրը իմ ընտրյալները կփնտրվեն սուրբ հրեշտակների կողմից աշխարհի կործանումից: Այն ժամանակ բոլոր մարդիկ կտեսնեն, որ մոտենում է իրենց կործանման ժամը։ Սրանք յոթերորդ օրվա նշաններն են։

Եվ երբ անցնեն յոթ օրերը, ութերորդ օրը՝ վեցերորդ ժամին, երկնքում արևելքից քաղցր և քնքուշ ձայն կլինի։ Այն ժամանակ կհայտնվի այն հրեշտակը, որն իշխանություն ունի սուրբ հրեշտակների վրա, և բոլոր հրեշտակները դուրս կգան նրա հետ՝ նստած իմ սուրբ Հոր ամպերի կառքերի վրա (այդպես), ուրախանալով և վազելով երկնքի տակ գտնվող օդի վրա՝ ազատելու ընտրյալներին։ որոնք հավատացել են ինձ: Եվ նրանք կուրախանան, որ եկել է այս աշխարհի կործանումը:

Փրկչի խոսքերն ուղղված Թովմասին ավարտվեցին այս աշխարհի վերջի վերաբերյալ:

Լատինական տեքստերից և ոչ մեկը ամբողջական չի թվում: Բայց մենք տեսնում ենք, որ Վիլհելմի տեքստը երկու տեսակի Ապոկալիպսիսի խառնուրդ է, որը նման է Դանիելին, որը մարգարեության տեսքով նկարագրում է հեղինակի հետ ժամանակակից իրադարձությունները և դրանք շարունակում է ապագայում. վերջի նշանները.

Բիհլմայերի տեքստն ունի միայն վերջին տարրը, և քանի որ այն բավականին սերտորեն համընկնում է մեր ամենահին հեղինակության՝ Վիեննայի հատվածի հետ (չնայած դրանում, ինչպես ասացի, ինչ-որ բան նախորդել է Բիլմեյերի բացմանը), ես դատում եմ, որ այն երկու ձևերից ավելի հինն է։ Վիլհելմի տեքստի առաջին մասը՝ իրենց սկզբնատառերով Արկադիուսի և Հոնորիուսի անշնորհք ցուցումներով, շատ նման է ավելի ուշ Սիբիլյանների ձևին, որտեղ այս հատուկ հնարքը հասցվում է անհեթեթ երկարության և օգտագործվում է միանգամայն երևակայական կերպարների, ինչպես նաև. պատմականները։ Երկրորդ մասում Վիլհելմի տեքստը լայնորեն հեռանում է Վիեննայի հատվածից և այստեղ կրկին իրեն ցույց է տալիս որպես, հավանաբար, ստորադաս:

«Ապոկալիպսիսը», ինչպես տեսնում ենք, հայտնի է եղել Անգլիայում առնվազն իններորդ դարում, և ես կարծում եմ, որ այն հավանաբար պետք է դիտարկել որպես մի փոքրիկ կտորի վերջնական ծնող, որը հայտնաբերվել է անթիվ ձեռագրերում և հաճախ տպագրվել. Դատաստանից առաջ վերջին օրերի տասնհինգ նշան. Սրա սկզբում ասվում է, որ Ջերոմը գտել է այն «եբրայեցիների տարեգրության մեջ»: Նրա ժողովրդականությունը շատ մեծ էր։ Տասնհինգ նշանների նկարազարդումները երբեմն կարելի է գտնել ձեռագրերում, և ես դրանք տեսել եմ տասնչորսերորդ և տասնհինգերորդ դարերում Նոթինգհեմում փորագրված ալաբաստրի տախտակների վրա, բայց դրանց ամենահայտնի պատկերը գտնվում է Հյուսիսային Սրբերի պատուհանում: Street, York, որտեղ դրանք ուղեկցվում են «Խղճի խայթից» վերցված կարգախոսներով, որոնք նախկինում վերագրվում էին Ռիչարդ Համփոլիցին:

Վերչելի գրքում (թիվ xv) անգլո-սաքսոնական տարբերակը սկսվում է այսպես.

Այս գրքում մեզ պատմվում է, թե ինչպես Սուրբ Թովմաս առաքյալը հարցրեց մեր Տիրոջը, թե երբ պետք է լինի Նեռի ժամանակը: Այնուհետև Տերը խոսեց նրա հետ և ասաց այսպես.

Պետք է, որ դա լինի հաջորդ օրերին։ Այնուհետև կլինեն սով և պատերազմ, և այլն.

Տեքստը, ընդհանուր առմամբ, համապատասխանում է ավելի երկար արտագրություններին: Հինգերորդ օրվա նշանները բաց են թողնվում։ Եզրակացությունը տարբերվում է լատիներենից և պատմում է, թե ինչպես են Կույսը, Միքայելը և Պետրոսը հաջորդաբար բարեխոսում Դատավորի մոտ, և նա յուրաքանչյուրի աղոթքի ժամանակ ներում է մեղավորների մեկ երրորդին: Բայց ոչ բոլորն են ներվում, որովհետև մենք ունենք նախադասություններ՝ Venite benedicti և Discedite maledicti, ինչպես Մատթ. xxv.

Բոլորովին վերջերս (Proc. R.I.A.-ում) վերապատվելի Սենտ Ջ. Սեյմուրը մատնանշել է Saltair na Rann-ի (տասնմեկերորդ դար) հավանական կախվածությունը մեր ապոկալիպսիսից՝ վերջի նշանների նկարագրության մեջ:

Սկանավորվել և խմբագրվել է՝ Ջոշուա Ուիլյամս
Հյուսիսարևմտյան Նազարյան քոլեջ, 1995 թ