From "The Apocryphal New Testament"
M.R. James-Translation and Notes
Oxford: Clarendon Press, 1924
Here beginneth a treatise of the Boyhood of Jesus according to Thomas.
I. How Mary and Joseph fled with him into Egypt.
When there was a tumult because search was made by Herod for our Lord Jesus Christ, that he might slay him, then said an angel unto Joseph: Take Mary and her child and flee into Egypt from the face of them that seek to slay him. Now Jesus was two years old when he entered into Egypt. And as he walked through a sown field he put forth his hand and took of the ears and put them upon the fire and ground them and began to eat. [And he gave such favour unto that field that year by year when it was sown it yielded unto the lord of it so many measures of wheat as the number of the grains which he had taken from it.] Now when they had entered into Egypt they took lodging in the house of a certain widow, and abode in the same place one year. And Jesus became three years old. And seeing boys playing he began to play with them. And he took a dried fish and put it into a basin and commanded it to move to and fro, and it began to move. And again he said to the fish: Cast out thy salt that is in thee and go into the water. And it came to pass. But when the neighbours saw what was done they told it to the widow woman in whose house his mother Mary dwelt. And she when she heard it hasted and cast them out of her house.
II. How a Master cast him out of the city.
1 And as Jesus walked with Mary his mother through the midst of the marketplace of the city, he looked about and saw a master teaching his pupils. And behold twelve sparrows which were quarrelling one with another fell from the wall into the lap of the master who taught the boys. And when Jesus saw it he laughed and stood still. 2 Now when that teacher saw him laughing, he said to his pupils in great anger: Go, bring him hither unto me. And when they had brought him, the master took hold on his ear and said: What sawest thou that thou didst laugh? And he said unto him: Master, see, my hand is full of corn, and I shewed it unto them, and scattered the corn, which they are carrying away in danger: for this cause they fought with one another that they might partake of the corn. 3 And Jesus left not the place until it was accomplished. And for this cause the master laboured to cast him out of the city together with his mother.
III. How Jesus came out of Egypt.
1 And behold, an angel of the Lord met with Mary and said unto her: Take the child and return into the land of the Jews: for they are dead which sought his life. So Mary arose with Jesus, and they went into the city Nazareth, which is in the inheritance of his (her?) father. 2 But when Joseph departed out of Egypt after the death of Herod, he took Jesus into the wilderness until there was quiet in Jerusalem from them that sought the life of the child. And he gave thanks to God for that he had given him understanding, and because he had found grace before the Lord God. Amen.
or, And Mary arose with Jesus, and they went unto the city of Capernaum which is of Tiberias, unto the inheritance of her father. 2 But when Joseph heard that Jesus was come out of Egypt after the death of Herod, he took him, &c.
or, After these things an angel of the Lord came unto Joseph and unto Mary the mother of Jesus and said unto them: Taketh he child, return into the land of Israel, for they are dead that sought the life of the child. And they arose and went to Nazareth where Joseph possessed the goods of his father. 2 And when Jesus was seven years old, there was quiet in the realm of Herod from all them that sought the life of the child. And they returned unto Bethlehem and abode there.
IV. What Jesus did in the city of Nazareth.
It is a glorious work for Thomas the Israelite (Ismaelite) the apostle of the Lord to tell of the works of Jesus after he came out of Egypt unto Nazareth. Hear (understand) therefore all of you beloved brethren, the signs which the Lord Jesus did when he was in the city of Nazareth: as it is said in the first chapter.
- 1 Now when Jesus was five years old there was a great rain upon the earth, and the child Jesus walked about therein. And the rain was very terrible: and he gathered the water together
- 2 Again, he took of the clay which came of that pool and made thereof to the number of twelve sparrows. Now it was the Sabbath day when Jesus did this among the children of the Hebrews: and the children of the Hebrews went and said unto Joseph his father: Lo, thy son was playing with us and he took clay and made sparrows which it was not right to do upon the Sabbath, and he hath broken it. And Joseph went to the child Jesus, and said unto him: Wherefore hast thou done this which it was not right to do on the Sabbath? But Jesus spread forth (opened) his hands and commanded the sparrows, saying: Go forth into the height and fly: ye shall not meet death at any man's hands. And they flew and began to cry out and praise almighty God. But when the Jews saw what was done they marvelled and departed, proclaiming the signs which Jesus did.
- 3 But a Pharisee which was with Jesus took a branch of an olive tree and began to empty the pool which Jesus had made. And when Jesus saw it he was vexed and said to him: O thou of Sodom, ungodly and ignorant, what hurt did the fountain of water do thee, which I made? Lo, thou shalt become like a dry tree which hath neither roots nor leaf nor fruit. And straightway he was dried up and fell to the earth and died: but his parents carried him away dead and reviled Joseph, saying: Behold what thy son hath done: teach thou him to pray and not to blaspheme.
V. How the people of the city were grieved against Joseph because of that which Jesus did.
1 And after some days as Jesus walked with Joseph through the city, there ran one of the children and smote Jesus on the arms: but Jesus said unto him: So finish thou thy course. And immediately he fell to the earth and died. But they when they saw this wonder, cried out saying: From whence cometh this child? And they said unto Joseph: It is not right that such a child should be among us. And he departed and took him with him. And they said to him: Depart out of this place; and if thou must be with us, teach him to pray and not to blaspheme: for our sons are put to death by him (lit. lose their senses). 2 And Joseph called Jesus and began to admonish him, saying: Wherefore blasphemest thou? They that dwell in this place conceive hatred against us. But Jesus said: I know that these words are not mine but thine: yet for thy sake I will hold my peace: But let them see (? bear) their own foolishness. And straightway they that spake against Jesus were made blind, and as they walked to and fro they said: Every word that cometh out of his mouth hath fulfillment. 3 And when Joseph saw what Jesus had done he took hold on him by his ear in anger: but Jesus was vexed and said unto Joseph: It sufficeth thee to see me and not to touch me. For thou knowest not who I am, which if thou knewest, thou wouldest not grieve me. And albeit I am with thee now, yet was I made before thee.
VI. How Jesus was treated by the Master.
- 1 There was therefore a man named Zacheus who heard all that Jesus said unto Joseph, and he marvelled in himself and said: I have never beheld such a child that spake so. And he came near unto Joseph and said to him: Thou hast a wise child: deliver him to me to learn letters, and when he is learned in the study of the letters, I will teach him reverently that he become not foolish. Joseph answered and said unto him: No man is able to teach him but God only. Think you that this young child will be the occasion unto us of little torment, my brother? [There should be mention of a cross in this sentence. Syriac has, Thinkest thou that he is worthy to receive a little cross? See below.]
- 2 But when Jesus heard Joseph saying these things, he said unto Zacheus: Verily, O master, all things that proceed out of my mouth are true. And I am before all men, and I am Lord, but ye are the children of strangers: for unto me is given the glory of them (or of the worlds) but unto you nothing is given: for I am before all worlds. And I know how many are the years of thy life, and when thou shalt raise that standard (i. e. the cross) whereof my father spake,
- 3 But the Jews which stood by and heard the words which Jesus spake, marvelled and said: Now have we seen such wonders and heard such words from this child, as we have never heard neither shall hear from any other man, neither from the chief priests nor the doctors nor the Pharisees.
- 4 Jesus answered and said unto them: Wherefore marvel ye? Do ye think it a thing incredible that I have told you the truth? I know when ye were born, and your fathers: and if I should say more unto you, I know when the world was created, and who sent me unto you.
- When the Jews heard the word which the child spake, they were wroth because they were not able to answer him. And the child turned himself about and rejoiced and said: I spake unto you a proverb; but I know that ye are weak and know not anything.
- 5 Now that master said unto Joseph: Bring him unto me and I will teach him letters. And Joseph took the child Jesus and brought him to the house [of a certain master] where other children also were taught. But the master began to teach him the letters with sweet speech, and wrote for him the first line which goeth from A unto T, and began to flatter him and to teach him (and commanded him to say the letters:) but the child held his peace.
- 6 Then that teacher smote the child on the head and when the child received the blow, he said unto him: I ought to teach thee and not thou to teach me. I know the letters which thou wouldest teach me, and I know that ye are unto me as vessels out of which cometh nought but sound, and neither wisdom nor salvation of the soul. And beginning the line he spake all the letters from A even unto T fully with much quickness: and he looked upon the master and said: But thou knowest not how to interpret A and B: how wouldest thou teach others? Thou hypocrite, if thou knowest and canst tell me concerning A, then will I tell thee concerning B. But when the teacher began to expound concerning the first letter, he was not able to give any answer.
- 7 Then said Jesus unto Zacheus: Hearken unto me, O master and understand the first letter. Give ear unto me, how that it hath two lines (eight quite unintelligible descriptive phrases follow).
- 8 Now when Zacheus saw that he so divided the first letter he was confounded at such names, and at his teaching, and cried out and said: Woe is me, for I am confounded: I have hired shame unto myself by means of this child. And he said unto Joseph: I beseech thee earnestly, my brother, take him away from me: for I cannot look upon his face nor hear his mighty words. For this child is able to subdue the fire and to restrain the sea, for he was born before the worlds. What womb bare him or what manner of mother brought him up I know not. 10 O my friends, I am astray in my wits, I am mocked, wretched man that I am. I said that I had a disciple, but he is found to be my master. I cannot overcome my shame, for I am old, and I cannot find wherewithal to answer him, so that I am like to fall into heavy sickness and depart out of the world or go away from this city, for all men have seen my shame, that a child hath ensnared me. What can I answer any man, or what words can I speak, for he hath overcome me at the first letter! I am confounded, O ye my friends and acquaintances, and I can find neither first nor last to answer him. 11 And now I beseech thee brother Joseph, remove him from me and take him unto thine house, for either he is a sorcerer or a god (Lord) or an angel, and what to say I know not.
- 12 And Jesus turned himself unto the Jews that were with Zacheus and said unto them: Now let all them that see not see and let them understand which understand not, and let the deaf hear, and let them arise which have died by my means, and let me call them that are high unto that which is higher, even as he that sent me unto you hath commanded me. And when the child Jesus ceased speaking, all the afflicted were made whole, as many as had been afflicted at his word. And they durst not speak unto him.
VII. How Jesus raised up a boy.
- 1 Now on a day, when Jesus climbed up upon an house with the children, he began to play with them: but one of the boys fell down through the door out of the upper chamber and died straightway. And when the children saw it they fled all of them, but Jesus remained alone in the house.
- 2 And when the parents of the child which had died came they spake against Jesus saying: Of a truth thou madest him fall. But Jesus said: I never made him fall: nevertheless they accused him still. Jesus therefore came down from the house and stood over the dead child and cried with a loud voice, calling him by his name: Zeno, Zeno, arise and say if I made thee fall. And on a sudden he arose and said: Nay, Lord. And when his parents saw this great miracle which Jesus did, they glorified God, and worshipped Jesus.
VIII. How Jesus healed the foot of a boy.
- 1 And aft er a few days a certain boy of that village was cleaving wood, and smote his foot.
- 2 And when much people came unto him, Jesus also came with them. And he touched the foot which was hurt, and forthwith it was made whole. And Jesus said unto him: Arise and cleave the wood and remember me. But when the multitude that were with him saw the signs which were done they worshipped Jesus and said: of a truth we believe surely that thou art God.
IX. How Jesus bare water in his cloak.
- 1 And when Jesus was six years old, his mother sent him to draw water. And when Jesus was come unto the well there was much people there and they brake his pitcher.
- 2 But he took the cloak which he had upon him and filled it with water and brought it to Mary his mother. And when his mother saw the miracle that Jesus did she kissed him and said: Lord, hearken unto me and save my son.
X. How Jesus sowed wheat.
- 1 Now when it was seed time, Joseph went forth to sow corn, and Jesus followed after him. And when Joseph began to sow, Jesus put forth his hand and took of the corn so much as he could hold in his hand, and scattered it.
- 2 Joseph therefore came at the time of harvest to reap his harvest. And Jesus also came and gathered the ears which he had sown, and they made an hundred measures of good corn: and he called the poor and the widows and fatherless and gave them the corn which he had gained, save that Joseph took a little thereof unto his house for a blessing [of Jesus].
XI. How Jesus made a short beam even with a long one.
1 And Jesus came to be eight years old. Now Joseph was a builder and wrought ploughs and yokes for oxen. And on a day a certain rich man said unto Joseph: Sir, make me a bed serviceable and comely. But Joseph was troubled because the beam which he had made ready for the work was short. 2 Jesus said unto him: Be not troubled, but take thou hold of this beam by the one end and I by the other, and let us draw it out. And so it came to pass, and forthwith Joseph found it serviceable for that which he desired. And he said unto Joseph: Behold, fashion that thou wilt. But Joseph when he saw what was done embraced him and said: Blessed am I for that God hath given me such a son.
XII. How Jesus was delivered over to learn letters.
- 1 And when Joseph saw that he had so great grace and that he increased in stature, he thought to deliver him over to learn letters. And he delivered him to another doctor that he should teach him. Then said that doctor unto Joseph: What manner of letters wouldest thou teach this child? Joseph answered and said: Teach him first the letters of the Gentiles and after that the Hebrew. Now the doctor knew that he was of an excellent understanding, and received him gladly. And when he had written for him the first line, that is to say A and B, he taught him for the space of some hours: but Jesus held his peace and answered nothing.
- 2 At the last Jesus said unto the master: If thou be verily a master and indeed knowest the letters, tell me the power of A and I will tell thee the power of B. Then was the master filled with indignation and smote him on the head. But Jesus was wroth and cursed him, and on a sudden he fell down and died. 3 But Jesus returned unto his own home. And Joseph enjoined Mary his mother that she should not let him go out of the court of the house.
XIII. How he was delivered unto another master.
- 1 After many days there came another doctor which was a friend of Joseph and said unto him: Deliver him to me and I will teach him letters with much gentleness. And Joseph said unto him: If thou art able, take him and teach him, and it shall be done gladly. And when the doctor received Jesus, he went with fear and great boldness and took him rejoicing.
- 2 And when he was come unto the house of the doctor, he found a book lying in that place and took it and opened it, and read not those things which were written therein, but opened his mouth and spake by the Holy Ghost and taught the law: and all that stood by hearkened attentively, and the teacher sat by him and heard him gladly and entreated him to continue teaching. And much people gathered together and heard all the holy doctrine which he taught and the beloved words which proceeded out of his mouth marvelling that he being a little child spake such things.
- 3 But when Joseph heard, he was afraid and ran unto the place where Jesus was; and the master said unto Joseph: Know my brother, that I received thy child to teach him and instruct him, but he is filled with great grace and wisdom. Therefore behold now, take him unto thy house with joy, because the grace which he hath is given him of the Lord. 4 And when Jesus heard the master speak thus he was joyful and said: Lo, now thou hast well said, O master: for thy sake shall he rise again who was dead. And Joseph took him unto his own home.
XIV. How Jesus made James whole of the bite of a serpent.
Now Joseph sent James to gather straw, and Jesus followed after him. And as James gathered straw, a viper bit him and he fell to the earth as dead by means of the venom. But when Jesus saw that, he breathed upon his wound and forthwith James was made whole, and the viper died.
XV. How Jesus raised up a boy.
- After a few days a child that was his neighbour died, and his mother mourned for him sore; and when Jesus heard, he went and stood over the child, and smote him on the breast and said: Child, I say unto thee, die not, but live. And immediately the child arose: and Jesus said unto the mother of the child: Take up thy son and give him suck, and remember me.
- 2 But the multitudes when they saw that miracle said: Of a truth this child is from heaven, for now hath he set free many souls from death and hath saved all them that hoped in him.
- [A gap in all the Latin MSS. filled by the Greek text A, cap. 19,1-3 Jesus and the doctors in the Temple.]
- 3 The Scribes and Pharisees said unto Mary: Art thou the mother of this child? and Mary said: Of a truth I am. And they said unto her: Blessed art thou among women, because God hath blessed the fruit of thy womb in that he hath given thee a child so glorious: for so great gifts of wisdom we have never seen nor heard in any.
- 4 And Jesus arose and followed his mother. But Mary kept in her heart all the great signs which Jesus wrought among the people, in healing many that were sick. And Jesus increased in stature and wisdom, and all that saw him glorified God the Father Almighty: Who is blessed for ever and ever. Amen.
- All these things have I, Thomas the Israelite (Ismaelite), written and recorded for the Gentiles and for our brethren, and likewise many other things which Jesus did, which was born in the land of Juda. Behold, the house of Israel hath seen all these from the first even unto the last, even how great signs and wonders Jesus did among them, which were good exceedingly. And this is he which shall judge the world according to the will of his Father, immortal and invisible, as the holy Scripture declareth and as the prophets have testified of his works among all the peoples of Israel: for he is the Son of God throughout all the World. And unto him belongeth all glory and honour everlastingly, who liveth and reigneth God, world without end. Amen.
Scanned and Edited by
Joshua Williams
Northwest Nazarene College, 1995
--- « մեքենայական թարգմանություն » ---
«Ապոկրիֆ Նոր Կտակարան»-ից
M.R. James-Թարգմանություն և նշումներ
Օքսֆորդ: Clarendon Press, 1924 թ
Այստեղ սկսվում է Թովմասի խոսքերով Հիսուսի պատանության մասին տրակտատը:
I. Ինչպես Մարիամն ու Հովսեփը փախան նրա հետ Եգիպտոս:
Երբ իրարանցում եղավ, որովհետև Հերովդեսը փնտրեց մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսին, որպեսզի նա սպանի նրան, հրեշտակը ասաց Հովսեփին. Յիսուս երկու տարեկան էր, երբ Եգիպտոս մտաւ։ Եվ երբ նա քայլում էր ցանքած դաշտի միջով, մեկնեց ձեռքը, վերցրեց հասկերը, դրեց կրակի վրա, աղացրեց և սկսեց ուտել: [Եվ նա այդպիսի շնորհք տվեց այդ արտին, որ տարեցտարի, երբ այն ցանվում էր, այն ցորեն էր տալիս նրա տիրոջը այնքան չափով, որքան այն ցորենը, որ նա վերցրել էր դրանից։] Այժմ, երբ նրանք մտան Եգիպտոս։ նրանք իջեւանեցին մի այրու տանը և մեկ տարի մնացին նույն տեղում։ Եվ Հիսուսը դարձավ երեք տարեկան։ Եվ տեսնելով տղաներին, ովքեր խաղում են, նա սկսեց խաղալ նրանց հետ: Եվ նա վերցրեց մի չորացած ձուկ, դրեց մի ավազանի մեջ և հրամայեց, որ շարժվի այս ու այն կողմ, և այն սկսեց շարժվել։ Եվ դարձյալ ասաց ձկներին. Եվ դա եղավ. Բայց երբ հարևանները տեսան, թե ինչ է արվել, պատմեցին այն այրի կնոջը, որի տանը բնակվում էր նրա մայրը՝ Մարիամը։ Երբ նա լսեց, շտապեց և դուրս հանեց նրանց իր տնից:
II. Ինչպես Վարպետը նրան դուրս հանեց քաղաքից:
- 1 Եվ մինչ Հիսուսն իր մոր՝ Մարիամի հետ քայլում էր քաղաքի շուկայի միջով, նա նայեց և տեսավ մի վարպետի, որը սովորեցնում էր իր աշակերտներին: Եվ ահա տասներկու ճնճղուկներ, որոնք իրար հետ վիճում էին, պատից ընկան տղաներին ուսուցանող վարպետի ծոցը։ Եվ երբ Հիսուսը տեսավ, ծիծաղեց և կանգնեց:
- 2 Երբ այդ ուսուցիչը տեսավ նրան ծիծաղելիս, սաստիկ բարկացած ասաց իր աշակերտներին. Գնացե՛ք, բերե՛ք նրան այստեղ ինձ մոտ։ Երբ նրան բերեցին, տերը բռնեց նրա ականջից և ասաց. «Ի՞նչ տեսար, որ ծիծաղեցիր»։ Եվ նա ասաց նրան. «Վարդապե՛տ, տես, իմ ձեռքը լի է ցորենով, և ես ցույց տվեցի նրանց և ցրեցի ցորենը, որը նրանք տանում են վտանգի տակ. դրա համար նրանք կռվեցին միմյանց հետ, որպեսզի ճաշակեն։ եգիպտացորենը։
- 3 Եւ Յիսուս չլքեց այն տեղը, մինչեւ որ այն կատարուէր։ Եվ դրա համար տերը ջանք գործադրեց նրան իր մոր հետ քաղաքից դուրս հանելու համար։
III. Ինչպես Հիսուսը դուրս եկավ Եգիպտոսից.
- 1 Եվ ահա, Տիրոջ հրեշտակը հանդիպեց Մարիամին և ասաց նրան. Եվ Մարիամը վեր կացավ Հիսուսի հետ, և նրանք գնացին Նազարեթ քաղաքը, որը նրա հոր ժառանգության մեջ է։
- 2 Բայց երբ Հերովդէսի մահէն ետք Յովսէփը Եգիպտոսէն դուրս ելաւ, Յիսուսը տարաւ անապատ, մինչեւ որ Երուսաղէմ հանգստութիւն տիրէր անոնցմէ՝ որ մանուկին կեանքը կը փնտռէին։ Եվ նա շնորհակալություն հայտնեց Աստծուն այն բանի համար, որ նա հասկացողություն է տվել իրեն, և որովհետև նա շնորհ է գտել Տեր Աստծո առաջ: Ամեն.
- կամ՝ Մարիամ Յիսուսի հետ վեր կացաւ, եւ գնացին Կափառնայում քաղաքը, որ Տիբերիայից է, իր հօր ժառանգութեան համար:
- 2 Բայց երբ Հովսեփը լսեց, որ Հիսուսը դուրս է եկել Եգիպտոսից Հերովդեսի մահից հետո, վերցրեց նրան և այլն։
- կամ՝ Սրանից հետո Տիրոջ հրեշտակը եկավ Հովսեփի և Հիսուսի մոր՝ Մարիամի մոտ և ասաց նրանց. Եվ նրանք վեր կացան և գնացին Նազարեթ, որտեղ Հովսեփն ուներ իր հոր ունեցվածքը։
- 2 Երբ Յիսուս եօթը տարեկան էր, Հերովդէսի թագաւորութեան մէջ լռութիւն տիրեց բոլոր անոնցմէ՝ որ մանուկին կեանքը կը փնտռէին։ Եվ նրանք վերադարձան Բեթղեհեմ և բնակվեցին այնտեղ։
IV. Ինչ արեց Հիսուսը Նազարեթ քաղաքում.
Տիրոջ առաքյալ Թոմաս իսրայելացու (իսմայելացու) համար փառահեղ աշխատանք է պատմել Հիսուսի գործերի մասին այն բանից հետո, երբ նա դուրս եկավ Եգիպտոսից Նազարեթ: Ուրեմն լսեցէ՛ք (հասկցէ՛ք) բոլորդ, սիրելի եղբայրնե՛ր, այն նշանները, որոնք Տէր Յիսուս ըրաւ, երբ Նազարէթ քաղաքին մէջ էր, ինչպէս ասուած է առաջին գլխին մէջ.
- 1 Երբ Հիսուսը հինգ տարեկան էր, երկրի վրա հորդառատ անձրև եկավ, և մանուկ Հիսուսը շրջում էր այնտեղ։ Եվ անձրևը շատ ահավոր էր, և նա հավաքեց ջուրը
- 2 Նա դարձյալ վերցրեց կավից, որը գալիս էր այդ ավազանից, և այն պատրաստեց տասներկու ճնճղուկների թվով։ Շաբաթ օրն էր, երբ Հիսուսը դա արեց եբրայեցիների որդիների մեջ։ Եբրայեցիների որդիները գնացին ու ասացին նրա հորը՝ Հովսեփին. Շաբաթ օրը անելու իրավունքը, և նա խախտեց այն: Հովսեփը գնաց մանուկ Հիսուսի մոտ և ասաց նրան. «Ինչո՞ւ արեցիր այն, ինչը ճիշտ չէր անել շաբաթ օրը»: Բայց Հիսուսը ձեռքերը տարածեց (բացեց) և հրամայեց ճնճղուկներին՝ ասելով. Եվ նրանք թռան և սկսեցին աղաղակել և փառաբանել ամենազոր Աստծուն: Բայց Հրեաները երբ տեսան կատարուածը, զարմացան ու գնացին ու հռչակեցին այն նշանները, որ Յիսուս ըրաւ։
- 3 Բայց մի փարիսեցի, որ Հիսուսի հետ էր, վերցրեց ձիթենու ճյուղը և սկսեց դատարկել այն ավազանը, որ Հիսուսն էր պատրաստել։ Երբ Յիսուս տեսաւ, զայրացաւ ու ըսաւ անոր. Ահա, դու կդառնաս չորացած ծառի, որը չունի ոչ արմատներ, ոչ տերեւ, ոչ պտուղ: Եվ իսկույն նա չորացավ, ընկավ գետնին և մեռավ, բայց նրա ծնողները տարան նրան մահացած և նախատեցին Հովսեփին և ասացին.
V. Ինչպես քաղաքի ժողովուրդը տրտմեց Ջոզեֆի դեմ այն բանի համար, ինչ Հիսուսն արեց:
- 1 Եվ մի քանի օր հետո, երբ Հիսուսը Հովսեփի հետ քայլում էր քաղաքում, երեխաներից մեկը վազեց և հարվածեց Հիսուսի թեւերին, բայց Հիսուսն ասաց նրան. Եվ իսկույն նա ընկավ գետնին ու մեռավ։ Բայց նրանք, երբ տեսան այս հրաշքը, աղաղակեցին՝ ասելով. «Այս երեխան որտեղի՞ց է գալիս»: Եվ նրանք ասացին Ջոզեֆին. «Ճիշտ չէ, որ այդպիսի երեխա լինի մեր մեջ»: Եվ նա գնաց և տարավ նրան իր հետ։ Նրանք ասացին նրան. «Գնա՛ այս տեղից. և եթե դու պետք է մեզ հետ լինես, սովորեցրո՛ւ նրան աղոթել և չհայհոյել, որովհետև մեր որդիները մահապատժի են ենթարկվել նրա կողմից (լուս. կորցնում են իրենց զգայարանները):
- 2 Յովսէփը կանչեց Յիսուսին ու սկսեց խրատել նրան՝ ասելով. «Ինչո՞ւ ես հայհոյում. Նրանք, ովքեր ապրում են այս վայրում, ատելություն են պատկերացնում մեր դեմ։ Բայց Հիսուսն ասաց. «Ես գիտեմ, որ այս խոսքերը իմը չեն, այլ քոնը, բայց քեզ համար ես լռելու եմ, բայց թող տեսնեն (կրեն) իրենց հիմարությունը: Իսկոյն Յիսուսի դէմ խօսողները կուրացան, ու երբ կը քալէին այս ու այն կողմ՝ կ՚ըսէին.
- 3 Երբ Հովսեփը տեսավ, թե ինչ արեց Հիսուսը, բարկացած բռնեց նրա ականջից, բայց Հիսուսը զայրացավ և ասաց Հովսեփին. Որովհետև դու չգիտես, թե ով եմ ես, որը եթե իմանայիր, ինձ չէիր տխրի։ Ու թեև հիմա քեզ հետ եմ, բայց քեզնից առաջ ստեղծվեցի։
VI. Ինչպես Հիսուսին վարվեց Վարպետը:
- 1 Ուստի Զաքեոս անունով մի մարդ կար, որը լսեց այն ամենը, ինչ Հիսուսն ասաց Հովսեփին, և ինքն իր վրա զարմացավ և ասաց. Եվ նա մոտեցավ Հովսեփին և ասաց նրան. «Դու իմաստուն զավակ ունես. հանձնիր նրան, որ տառեր սովորի, և երբ նա սովորի տառերը սովորել, ես ակնածանքով կսովորեցնեմ նրան, որ նա հիմար չդառնա։ Հովսեփը պատասխանեց և ասաց նրան. «Ոչ ոք չի կարող սովորեցնել նրան, բացի միայն Աստծուց»: Կարծում ես, որ այս մանկահասակ երեխան մեզ համար փոքր տանջանքի առիթ կդառնա, եղբայրս: [Այս նախադասության մեջ պետք է նշվի խաչ. Սիրիացին ունի, կարծու՞մ ես, որ նա արժանի է մի փոքր խաչ ստանալու: Տես ներքեւում.]
- 2 Բայց երբ Յիսուս լսեց Յովսէփին, որ ասում էր այս բաները, ասաց Զաքէոսին. Եվ ես բոլոր մարդկանց առջև եմ, և ես Տերն եմ, բայց դուք օտարների զավակներն եք, որովհետև ինձ տրված է նրանց (կամ աշխարհների) փառքը, բայց ձեզ ոչինչ տրված չէ, քանի որ ես բոլոր աշխարհների առաջ եմ: Եվ ես գիտեմ, թե քանի տարի է քո կյանքի տարիները, և երբ դու բարձրացնես այն չափանիշը (այսինքն՝ խաչը), որի մասին հայրս ասաց.
- 3 Բայց հրեաները, որոնք կանգնած էին և լսում էին Հիսուսի ասած խոսքերը, զարմացան ու ասացին. ո՛չ քահանաները, ո՛չ բժիշկները, ո՛չ փարիսեցիները: 4 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Ինչո՞ւ կը զարմանաք. Դուք անհավատալի՞ բան եք համարում, որ ես ասացի ձեզ ճշմարտությունը: Ես գիտեմ, թե երբ եք ծնվել և ձեր հայրերը, և եթե ավելին ասեմ ձեզ, ես գիտեմ, թե երբ է ստեղծվել աշխարհը, և ով է ինձ ուղարկել ձեզ մոտ:
- Երբ հրեաները լսեցին երեխայի ասած խոսքը, բարկացան, որովհետև չէին կարող պատասխանել նրան։ Երեխան շրջվեց, ուրախացավ և ասաց. բայց ես գիտեմ, որ դուք թույլ եք և ոչինչ չգիտեք:
- 5 Այժմ այդ տերը Ջոզեֆին ասաց. Բեր նրան ինձ մոտ, և ես նրան տառեր կսովորեցնեմ։ Եվ Հովսեփը վերցրեց մանուկ Հիսուսին և տարավ [մի տիրոջ] տուն, որտեղ սովորեցնում էին մյուս երեխաներին։ Բայց վարպետը սկսեց տառերը սովորեցնել նրան քաղցր խոսքով, և նրա համար գրեց առաջին տողը, որը գնում է A-ից մինչև T, և սկսեց շողոքորթել և սովորեցնել նրան (և հրամայեց նրան ասել տառերը.), բայց երեխան բռնեց. նրա խաղաղությունը: 6 Այնուհետև այդ ուսուցիչը հարվածեց երեխայի գլխին և երբ երեխան ստացավ հարվածը, նա ասաց նրան. Ես գիտեմ այն տառերը, որոնք դու կսովորեցնես ինձ, և ես գիտեմ, որ դու ինձ համար այնպիսի անոթների պես ես, որոնցից ոչինչ չի բխում, բացի առողջությունից, և ոչ իմաստություն, ոչ հոգու փրկություն: Եվ սկսելով տողը, նա շատ արագ արտասանեց բոլոր տառերը A-ից մինչև T-ը, և նա նայեց վարպետին և ասաց. Բայց դու չգիտես, թե ինչպես մեկնաբանել A-ն և B-ն. Կեղծավոր, եթե դու գիտես և կարող ես ինձ ասել Ա-ի մասին, ապա ես քեզ կասեմ Բ-ի մասին: Բայց երբ ուսուցիչը սկսեց բացատրել առաջին տառի մասին, նա չկարողացավ որևէ պատասխան տալ:
- 7 Այն ժամանակ Հիսուսն ասաց Զաքեոսին. Ականջ տվեք ինձ, թե ինչպես է այն ունի երկու տող (հետևում են ութ բոլորովին անհասկանալի նկարագրական արտահայտություններ):
- 8 Երբ Զաքեոսը տեսավ, որ նա այդպես բաժանեց առաջին տառը, նա շփոթվեց այդպիսի անունների և նրա ուսուցման համար, և աղաղակեց և ասաց. . Նա ասաց Հովսեփին. «Աղաչում եմ քեզ, եղբայրս, հեռացրու նրան ինձանից, որովհետև ես չեմ կարող նայել նրա երեսին և լսել նրա զորավոր խոսքերը»: Որովհետև այս երեխան կարող է հնազանդեցնել կրակին և զսպել ծովը, քանի որ նա ծնվել է աշխարհներից առաջ: Ես չգիտեմ, թե ինչ արգանդ է ծնել նրան կամ ինչ մայր է նրան դաստիարակել։ 10 Ո՛վ իմ ընկերներ, ես մոլորված եմ իմ խելքով, ծաղրված եմ, թշվառ մարդ, որ ես եմ։ Ես ասացի, որ աշակերտ ունեմ, բայց նա իմ տերն է։ Ես չեմ կարող հաղթահարել իմ ամոթը, որովհետև ես ծեր եմ և չեմ կարող գտնել նրան պատասխանելու հնարավորություն, այնպես որ ես նման եմ ծանր հիվանդության ընկնելու և հեռանալու աշխարհից կամ հեռանալու այս քաղաքից, քանի որ բոլոր մարդիկ տեսել են իմ ամոթը. , որ մի երեխա ինձ ծուղակն է գցել։ Ինչ կարող եմ պատասխանել ցանկացած մարդու, կամ ինչ խոսքեր կարող եմ ասել, որովհետև նա հաղթեց ինձ առաջին տառով: Ես շփոթված եմ, ով իմ ընկերներ և ծանոթներ, և ես չեմ կարող գտնել ոչ առաջինը, ոչ վերջինը, որ պատասխանեմ նրան: 11 Եվ հիմա ես աղաչում եմ քեզ, եղբայր Հովսեփ, հեռացրու նրան ինձնից և տար քո տուն, որովհետև նա կա՛մ կախարդ է, կա՛մ աստված (Տեր), կա՛մ հրեշտակ, և ես չգիտեմ, թե ինչ ասեմ:
- 12 Յիսուս դարձաւ Զաքէոսի հետ եղող հրեաների կողմը, եւ ասաց նրանց. և թույլ տվեք կոչել նրանց, ովքեր բարձր են դեպի ավելի բարձր, ճիշտ ինչպես նա, ով ինձ ձեզ մոտ ուղարկեց, պատվիրեց ինձ: Եվ երբ մանուկ Հիսուսը դադարեց խոսելուց, բոլոր չարչարվածները բժշկվեցին, քանի որ չարչարվել էին նրա խոսքի համար: Եվ նրանք չհամարձակվեցին խոսել նրա հետ:
VII. Ինչպես Հիսուսը մեծացրեց մի տղայի։
- 1 Մի օր, երբ Հիսուսը երեխաների հետ բարձրացավ մի տուն, սկսեց խաղալ նրանց հետ, բայց տղաներից մեկն ընկավ վերնասենյակի դռնից և իսկույն մահացավ։ Երբ երեխաները տեսան դա, բոլորը փախան, բայց Հիսուսը տանը մնաց մենակ:
- 2 Եվ երբ մահացած երեխայի ծնողները եկան, խոսեցին Հիսուսի դեմ՝ ասելով. Բայց Հիսուսն ասաց. Ուստի Հիսուսը տնից իջավ և կանգնեց մեռած երեխայի վրա և բարձր ձայնով աղաղակեց՝ կանչելով նրան իր անունով. Եվ հանկարծ նա վեր կացավ և ասաց. «Ո՛չ, Տե՛ր»: Եվ երբ նրա ծնողները տեսան Հիսուսի արած այս մեծ հրաշքը, փառաբանեցին Աստծուն և երկրպագեցին Հիսուսին:
VIII. Ինչպես Հիսուսը բուժեց տղայի ոտքը.
- 1 Եվ մի քանի օր հետո այդ գյուղի մի տղա փայտ էր կտրում և խփեց նրա ոտքը։
- 2 Եվ երբ շատ ժողովուրդ եկավ նրա մոտ, Հիսուսն էլ եկավ նրանց հետ։ Եվ նա դիպավ վիրավորված ոտքին, և այն իսկույն բուժվեց։ Եվ Հիսուսն ասաց նրան. «Վե՛ր կաց, կտրի՛ր փայտը և հիշի՛ր ինձ»։ Բայց երբ նրա հետ եղող բազմությունը տեսավ կատարված նշանները, երկրպագեցին Հիսուսին և ասացին.
IX. Ինչպես Հիսուսը ջուր հանեց իր թիկնոցով:
- 1 Երբ Հիսուսը վեց տարեկան էր, մայրը նրան ուղարկեց ջուր հանելու։ Եվ երբ Հիսուսը եկավ ջրհորի մոտ, այնտեղ շատ ժողովուրդ կար, և նրանք կոտրեցին նրա սափորը:
- 2 Բայց նա վերցրեց իր վրայի վերարկուն, լցրեց ջրով և բերեց իր մորը՝ Մարիամին։ Եվ երբ նրա մայրը տեսավ Հիսուսի կատարած հրաշքը, համբուրեց նրան և ասաց.
X. Ինչպես Հիսուսը ցորեն ցանեց:
- 1 Երբ սերմնացանի ժամանակն էր, Հովսեփը դուրս եկավ ցորեն ցանելու, և Հիսուսը հետևեց նրան։ Եվ երբ Հովսեփը սկսեց ցանել, Հիսուսը մեկնեց իր ձեռքը, վերցրեց ցորենից այնքան, որքան կարող էր բռնել իր ձեռքում, և ցրեց:
- 2 Ուստի Յովսէփը հնձի ժամանակ եկաւ իր հունձը հնձելու։ Եվ Հիսուսն էլ եկավ, հավաքեց իր ցանած հասկերը, և նրանք հարյուր չափով լավ ցորեն պատրաստեցին։ Նա կանչեց աղքատներին, այրիներին ու որբերին և տվեց նրանց իր ստացած ցորենը, միայն թե Հովսեփը մի քիչ վերցրեց դրանից։ նրա տուն՝ օրհնության [Հիսուսի] համար:
XI. Ինչպես Հիսուսը կարճ ճառագայթ շինեց նույնիսկ երկարով:
- 1 Եվ Հիսուսը դարձավ ութ տարեկան։ Հովսեփը շինարար էր և եզների համար գութան ու լուծ էր մշակում։ Եվ մի օր մի հարուստ մարդ ասաց Հովսեփին. Բայց Հովսեփը անհանգստացավ, որովհետև գերանը, որը նա պատրաստել էր աշխատանքի համար, կարճ էր։
- 2 Յիսուս նրան ասաց. Եվ այդպես եղավ, և անմիջապես Ջոզեֆը գտավ, որ այն կարող է ծառայել իր ուզածի համար: Եվ նա ասաց Հովսեփին. Բայց Հովսեփը, երբ տեսավ կատարվածը, գրկեց նրան և ասաց. «Երանի ինձ, որ Աստված ինձ այդպիսի որդի է տվել»:
XII. Ինչպես Հիսուսին հանձնեցին նամակներ սովորելու համար:
- 1 Եվ երբ Հովսեփը տեսավ, որ նա այնքան մեծ շնորհք ունի և որ հասակը մեծանում է, մտածեց հանձնել նրան՝ տառեր սովորելու համար։ Եվ նա հանձնեց նրան մեկ այլ բժշկի, որ նա պետք է սովորեցնի նրան: Հետո այդ բժիշկն ասաց Ջոզեֆին. Ի՞նչ նամակներ կսովորեցնես այս երեխային: Հովսեփը պատասխանեց և ասաց. «Սովորեցրո՛ւ նրան նախ հեթանոսների տառերը, իսկ հետո՝ եբրայերենը»: Այժմ բժիշկը գիտեր, որ նա գերազանց հասկացողություն ունի, և ուրախությամբ ընդունեց նրան։ Եվ երբ նա գրեց նրա համար առաջին տողերը, այսինքն՝ Ա և Բ, ուսուցանեց նրան մի քանի ժամ, բայց Հիսուսը լռեց և ոչինչ չպատասխանեց։
- 2 Վերջապես Հիսուսն ասաց տիրոջը. Եթե դու իսկապես վարպետ ես և իսկապես գիտես տառերը, ասա ինձ Ա-ի զորությունը, և ես քեզ կասեմ Բ-ի զորությունը: Այնուհետև տերը լցվեց բարկությամբ և հարվածեց նրան: գլուխ. Բայց Հիսուսը բարկացավ և անիծեց նրան, և նա հանկարծ ընկավ ու մեռավ։ 3 Բայց Յիսուս վերադարձաւ իր տունը։ Յովսէփն իր մօրը՝ Մարիամին, հրամայեց, որ նրան տան գաւիթից դուրս չթողնի։
XIII. Ինչպես նա հանձնվեց մեկ այլ տիրոջ:
- 1 Շատ օրեր անց եկավ մեկ այլ բժիշկ, որը Հովսեփի ընկերն էր և ասաց նրան. Եվ Հովսեփն ասաց նրան. «Եթե կարող ես, վերցրու նրան և սովորեցրու, և դա ուրախությամբ կկատարվի»: Եվ երբ բժիշկն ընդունեց Հիսուսին, վախով և մեծ համարձակությամբ գնաց և ուրախությամբ տարավ նրան։
- 2 Եվ երբ նա եկավ բժշկի տուն, նա գտավ մի գիրք, որը ընկած էր այդ տեղում և վերցրեց այն և բացեց այն, և չկարդաց այն, ինչ գրված էր այնտեղ, այլ բացեց իր բերանը և խոսեց Սուրբ Հոգով և սովորեցրեց. Օրենքը. և բոլոր նրանք, ովքեր մոտ էին, ուշադրությամբ լսում էին, և ուսուցիչը նստում էր նրա մոտ և ուրախությամբ լսում նրան և աղաչում նրան, որ շարունակի ուսուցանել: Եվ շատ մարդիկ հավաքվեցին և լսեցին ամբողջ սուրբ վարդապետությունը, որը նա ուսուցանում էր, և այն սիրելի խոսքերը, որոնք դուրս էին գալիս նրա բերանից, զարմանալով, որ նա փոքր երեխա էր, այդպիսի բաներ ասում:
- 3 Բայց երբ Յովսէփը լսեց, վախեցաւ ու վազեց այն տեղը, ուր Յիսուս էր. և տերն ասաց Ջոզեֆին. «Ճանաչիր իմ եղբորը, որ ես քո երեխային ընդունեցի նրան ուսուցանելու և սովորեցնելու համար, բայց նա լցված է մեծ շնորհով և իմաստությամբ»: Ուստի, ահա հիմա, տար նրան քո տուն ուրախությամբ, որովհետև այն շնորհը, որ նա ունի, տրված է նրան Տիրոջից: 4 Երբ Հիսուսը լսեց տիրոջ այս խոսքերը, ուրախացավ և ասաց. Յովսէփը նրան տարաւ իր տունը։
XIV. Ինչպես Հիսուսն ամբողջացրեց Հակոբոսին օձի խայթոցից:
- Մի քանի օր հետո նրա հարևան երեխան մահացավ, և մայրը ցավով սգաց նրա համար. Երբ Յիսուս լսեց, գնաց, կանգնեց մանկան վրայ, խփեց նրա կրծքին ու ասաց. Եվ իսկույն երեխան վեր կացավ, և Հիսուսն ասաց երեխայի մորը.
- 2 Բայց բազմությունը, երբ տեսավ այդ հրաշքը, ասաց.
- [Լատինական MSS-ի բացը. լրացված հունարեն Ա տեքստով, գլխ. 19,1-3 Հիսուսը և բժիշկները տաճարում:]
- 3 Դպիրներն ու Փարիսեցիներն ասացին Մարիամին. «Դո՞ւն ես այս երեխայի մայրը»։ Իսկ Մարիամն ասաց. Եվ նրանք ասացին նրան. «Օրհնյալ ես դու կանանց մեջ, որովհետև Աստված օրհնել է քո արգանդի պտուղը, որով նա քեզ այդքան փառավոր երեխա է տվել, քանի որ իմաստության այդքան մեծ պարգևներ մենք երբեք չենք տեսել և չենք լսել ոչ մեկում:
- 4 Յիսուս վեր կացաւ ու գնաց իր մօր յետեւից։ Բայց Մարիամը իր սրտում պահեց բոլոր այն մեծ նշանները, որ Հիսուսն արեց ժողովրդի մեջ՝ բժշկելով շատ հիվանդների: Եվ Հիսուսը հասակով և իմաստությամբ աճեց, և բոլոր նրանք, ովքեր տեսնում էին նրան, փառաբանում էին Ամենակարող Հայր Աստծուն, որը օրհնյալ է հավիտյանս հավիտենից: Ամեն.
Այս բոլոր բաները ես՝ Թովմաս իսրայելացին (իսմայելացին), գրել և արձանագրել եմ հեթանոսների և մեր եղբայրների համար, ինչպես նաև շատ այլ բաներ, որ արեց Հիսուսը, որը ծնվել է Հուդայի երկրում: Ահա, Իսրայելի տունը տեսել է այս ամենը առաջինից մինչև վերջինը, նույնիսկ, թե որքան մեծ նշաններ և հրաշքներ արեց Հիսուսը նրանց մեջ, որոնք չափազանց բարի էին: Եվ սա է նա, ով պիտի դատի աշխարհը իր Հոր կամքի համաձայն՝ անմահ և անտեսանելի, ինչպես ասում է Սուրբ Գիրքը և ինչպես մարգարեներն են վկայում նրա գործերի մասին Իսրայելի բոլոր ժողովուրդների մեջ, քանի որ նա Աստծո Որդին է ամբողջ աշխարհում ամբողջ աշխարհը. Եվ նրանն է ամբողջ փառքն ու պատիվը հավիտյան, ով ապրում և թագավորում է Աստծուն, անվերջ աշխարհ: Ամեն.
Սկանավորվել և խմբագրվել է
Ջոշուա Ուիլյամս
Հյուսիսարևմտյան Նազարյան քոլեջ, 1995 թ