Thou hast made me endless, such is thy pleasure. This frail vessel thou emptiest again and again, and fillest it ever with fresh life.
This little flute of a reed thou hast carried over hills and dales, and hast breathed through it melodies eternally new.
At the immortal touch of thy hands my little heart loses its limits in joy and gives birth to utterance ineffable.
Thy infinite gifts come to me only on these very small hands of mine. Ages pass, and still thou pourest, and still there is room to fill.
Դու անսահման կերտեցիր ինձ, ինչպես հաճությունն է Քո:
Կրկին ու կրկին պարպեցիր փխրուն անոթն այս ու լցրեցիր հավերժ թարմ կյանքով:
Փոքրիկ սրինգն այս եղեգնի տարար սարեր ու դաշտերով,
Շնչեցիր նրա միջով մեղեդիներ` հավերժ նոր:
Անվախճան հպումից Քո ձեռքերի փոքրիկ սիրտս բերկրանքում կորցնում է ափերն իր
Ու ծնում թոթովանք անբարբառելի:
Պարգեւներդ անհամար գալիս են լոկ ինձ, շատ փոքրիկ այս ձեռքերիս,
Դարեր են անցնում, շարունակում ես հեղել, եւ սակայն դեռ տեղ կա թափուր: