Thou hast made me known to friends whom I knew not. Thou hast given me seats in homes not my own. Thou hast brought the distant near and made a brother of the stranger.
I am uneasy at heart when I have to leave my accustomed shelter; I forget that there abides the old in the new, and that there also thou abidest.
Through birth and death, in this world or in others, wherever thou leadest me it is thou, the same, the one companion of my endless life who ever linkest my heart with bonds of joy to the unfamiliar.
When one knows thee, then alien there is none, then no door is shut. Oh, grant me my prayer that I may never lose the bliss of the touch of the one in the play of many.
Դու ճանաչեցրիր ինձ ընկերների, ում չգիտէի:
Տվիր ինձ աթոռ ընտանիքներում, որ իմը չէին:
Դու հեռավորը բերեցիր մոտիկ ու եղբայր դարձրիր օտարականին:
Նեղվում է սիրտս, իմ սովորական ծածկը լքելիս,
Մոռանալով որ,այլուր էլ հինն է ապրում նորի մեջ,
Ու այնտեղ նույնպես բնակվում ես Դու:
Ծնունդից մինչ մահ, աշխարհներում ա՛յս, եւ բոլոր ուրիշ,
Ուր էլ որ Դու ինձ առաջնորդեցիր,
Դու մշտապես նույն, մեկ ուղեկիցն իմ անվախճան կյանքի,
Ով կապեց սիրտն իմ կապով բերկրանքի՝ նոր - անսովորին:
Երբ Քեզ ճանաչեն, էլ չունեն օտար, եւ կամ փակ դռներ:
Օ~ պարգեւիր ինձ աղերսանքը իմ,
Չկորցնել երբեք երանությունը հպվելու Մեկիդ՝ խաղում բոլորի: