The song that I came to sing remains unsung to this day.
I have spent my days in stringing and in unstringing my instrument.
The time has not come true, the words have not been rightly set; only there is the agony of wishing in my heart.
The blossom has not opened; only the wind is sighing by.
I have not seen his face, nor have I listened to his voice; only I have heard his gentle footsteps from the road before my house.
The livelong day has passed in spreading his seat on the floor; but the lamp has not been lit and I cannot ask him into my house.
I live in the hope of meeting with him; but this meeting is not yet.
Երգը, որ եկա երգելու, առայսօր մնացել է չերգված:
Օրերն իմ վատնեցի՝ լարելով ու անլարելով գործիքն իմ:
Ժամանակը դեռ չի հասել ճիշտ, եւ բառերը շարք չեն կազմել,
Միայն ցանկության տառապանքն է խոր իմ սրտում:
Բողբոջները դեռ չեն բացվել, միայն շնչառությունն է քամու:
Ես չեմ տեսել դեմքը Նրա, եւ ոչ էլ ձայնը ունկընդրել,
Միայն մեղմ ոտնաձայներն եմ լսել դիմացի ճանապարհից իմ տան:
Կյանքի տեւողությամբ օրն անցավ՝ նստատեղը Նրա հատակին փռելով,
Սակայն անլույս է լապտերն իմ, ու չեմ կարող հրավիրել տուն:
Ապրում եմ հանդիպման հույսով, սակայն առայժմ դա չկա: