When the creation was new and all the stars shone in their first splendour, the gods held their assembly in the sky and sang `Oh, the picture of perfection! the joy unalloyed!'
But one cried of a sudden - 'It seems that somewhere there is a break in the chain of light and one of the stars has been lost.'
The golden string of their harp snapped, their song stopped, and they cried in dismay---`Yes, that lost star was the best, she was the glory of all heavens!'
From that day the search is unceasing for her, and the cry goes on from one to the other that in her the world has lost its one joy!
Only in the deepest silence of night the stars smile and whisper among themselves - 'Vain is this seeking! unbroken perfection is over all!'
Երբ արարումն էր նոր, եւ երբ առաջին փայլով առկայծեցին աստղերն բոլոր,
Երկնքում ժողղվեցին աստվածներն ու երգեցին «Ով պատկեր կատարելությա~ն, անաղարտ բերկրանք»:
Սակայն մեկը կանչեց – «կարծես այնտեղ ինչոր տեղում,
Կտրվեց լույսերի շղթան, եւ աստղերից մեկը կորավ»:
Համրացավ ոսկեղեն լարը քնարի, եւ մեղեդին լռեց, ու նրանք ողբացին վշտաջայն
– «Այո, լավագույնն էր աստղն այդ կորած, ու նա էր պարծանքը, բոլոր երկինքների»:
Այդ օրից որոնումը նրա երբեք չառավ դադար, եւ ողբը մեկից մեկին անցավ,
Թէ նրանով աշխարհը կորցրեց վայելքը իր միակ:
Միայն խոր խավարում գիշերվա, աստղերը ժպտում ու շշնջում են միմյանց
– «Զուր է փնտրտուքը, իրապես անխաթար է կատարելությունը»: