Deity of the ruined temple! The broken strings of Vina sing no more your praise. The bells in the evening proclaim not your time of worship. The air is still and silent about you.
In your desolate dwelling comes the vagrant spring breeze. It brings the tidings of flowers---the flowers that for your worship are offered no more.
Your worshipper of old wanders ever longing for favour still refused. In the eventide, when fires and shadows mingle with the gloom of dust, he wearily comes back to the ruined temple with hunger in his heart.
Many a festival day comes to you in silence, deity of the ruined temple. Many a night of worship goes away with lamp unlit.
Many new images are built by masters of cunning art and carried to the holy stream of oblivion when their time is come.
Only the deity of the ruined temple remains unworshipped in deathless neglect.
Աստվածություն ավերակ տաճարի, կտրված լարը վինի, ել չի երգում փառքը Քո:
Զանգերը երեկոյնա, չեն ազդարարում ժամը Քո երկրպագության: Եթերը անշարժ է ու լռում է Քո մասին:
Քո լքված կացարանում, թրթռուն զեփյուռն է գարնանային, որ բերում է ալիքներ ծաղկունքի – ծաղիկներ որ աղոթքիդ ծեսերի համար, էլ չեն ընծայաբերվում:
Քո հավատացյալը հին, հավերժ կարոտ է ողորմության, եւ մերժված է որից: Երեկոյան երբ կրակներ ու ստվերներ, կխառնվեն խավարին փոշու, նա հոգնած կդառնա տաճարին ավերակ, սովը իր սրտում:
Շատ տոնախմբությունների օրեր, քեզ այցելում են լռությամբ, աստվածություն ավերալ տաճարի: Բազմաթիվ գիշերներ աղոթքների, հեռանում են առանց վառված մոմերի:
Շատ նոր պատկերներ են կերտում իրենց ժամանակին, վարպետները խաբեության եւ հանձնում սուրբ հոսանքին մոռացության:
Միայն աստվածությունն ավերակ տաճարի, մնում է չերկրպագված արհամարանքով անմահ: