On the day when the lotus bloomed, alas, my mind was straying, and I knew it not. My basket was empty and the flower remained unheeded.
Only now and again a sadness fell upon me, and I started up from my dream and felt a sweet trace of a strange fragrance in the south wind.
That vague sweetness made my heart ache with longing and it seemed to me that is was the eager breath of the summer seeking for its completion.
I knew not then that it was so near, that it was mine, and that this perfect sweetness had blossomed in the depth of my own heart.
Այն օրը, երբ շուշանը ծաղկեց, ցավոք թափառական էր միտքն իմ, չնկատեցի:
Դատարկ էր զամբյուղը իմ, ու ծաղիկներն անտեսված:
Միայն թէ հիմա ու նորից, վհատությունն է իջել վրաս,
Արթնացա իմ երազից՝ զգալով քամու մեջ հարավային քաղցր հետք անծանոթ բուրմունքի:
Թափանցիկ թովչանքը այս, ծակեց սիրտը իմ կարոտով,
Եւ թվաց թէ իր ավարտին ձգտող անհագուրդ շունչն էր ամառվա:
Չգիտէի դեռ այն ժամանակ, որ մոտ էր այսքան ու իմն էր,
Որ կատարյալ քաղցրությունը այս, ծաղկել էր խորքերում իմ սրտի: