The day is no more, the shadow is upon the earth. It is time that I go to the stream to fill my pitcher.
The evening air is eager with the sad music of the water. Ah, it calls me out into the dusk. In the lonely lane there is no passer-by, the wind is up, the ripples are rampant in the river.
I know not if I shall come back home. I know not whom I shall chance to meet. There at the fording in the little boat the unknown man plays upon his lute.
Օրն անցավ, ստվերներն են կախվել երկրի վրա, ժամանակն է գետը գնամ կուժս լցնելու:
Երեկոյան օդն է եռանդում, ջրերի մեղեդիով տխուր, այն կանչում է ինձ դեպի աղջամուղջ:
Արահետում լքված չկան անցորդներ, խայտում է ծպանքը գետակում:
Չգիտեմ, թէ կդառնամ ես տուն, չգիեմ թէ ում կպատահեմ:
Այնտեղ ջրի վրա նավակում փոքրիկ, իր վինն է նվագում անծանոթ մի մարդ: