Thou settest a barrier in thine own being and then callest thy severed self in myriad notes. This thy self-separation has taken body in me.
The poignant song is echoed through all the sky in many-coloured tears and smiles, alarms and hopes; waves rise up and sink again, dreams break and form. In me is thy own defeat of self.
This screen that thou hast raised is painted with innumerable figures with the brush of the night and the day. Behind it thy seat is woven in wondrous mysteries of curves, casting away all barren lines of straightness.
The great pageant of thee and me has overspread the sky. With the tune of thee and me all the air is vibrant, and all ages pass with the hiding and seeking of thee and me.
Որ պիտի առավելը կերտեմ ինձանից, շրջելով բոլոր կողերին, նետելով գունավոր ստվերներ Քո պայծառության վրա
– այդպիսին է պատրանքը Քո:
Սահմանափակեցիր ինքդ էությունը քո, եւ առանձնացած եսին կանչեցիր անահամար ձայներով:
Քո ինքնաբաժանումը այս, մարմին է առել իմ մէջ այսօր:
Ողբաձայն երգը բոլոր երկինքներով արձագանքեց երբներանգ արցունքներում ու ժպիտներում, հույզերում եւ հույսերում,
ալիքները են բարդվում ու խորտակվում կրկին, երազները չքվում ու կրկին առնում ձեւ: Իմ մեջ պարտությունն է Քո, հենց Քեզ:
Կտավը որ քաշել ես Դու, զարդարված է պատկերներով անթիվ, վրձիններով գիշերվա եւ ցերեկվա:
Դրանից անդին աթոռն է Քո հյուսված հարաշալի գաղտնիքների գալարներով, դեն գցելով բոլոր ամուլ ուղիղները խիստ:
Մեծ շքահանդեսը Քո եւ իմ, պարածածկել է երկինքը ողջ,
Մեղեդիով Քո եւ իմ, թրթռուն է եթերն ամբողջ, բոլոր դարերն են ացնում ու չքանում, փնտրելով Քեզ եւ ինձ: