ԲԱՆ ՁԸ

ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ
Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽԱՒՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ
Ա
Եւ արդ, ջուր կամաց եւ կաթ արտասուաց
Բեկութեամբ հոգւոյս, մտացս լքմամբ,
Խորտակմամբ սրտիս հեղեալ առաջի`
Զմարգարէն յիշեցուցանեմ` զարիմաթացւոյն Սամուէլի,
Զոր առեալ եհեղ ի սկաւառակէ յանդիման քո, ամենատես,
Առ ժողովրդեանն աւրինակութիւն`
Զանձն արկանելոյ խոստովանութեամբ
Եւ հնազանդութեամբ կենդանարարդ գարշապարաց:
Բ
Եւ արդ, ընկալ զայս հիւսուած բանի աղիողորմ հեծեծանաց,
Եւ հոտոտեսցիս յայս նուէր բանի անարիւն զոհի, թագաւոր երկնի,
Եւ աւրհնեալ սրբեա զտառ մատենի այսր ողբերգութեան,
Եւ գրեալ դրոշմեսցես յարձան յաւիտեան
Ընդ հաճոյականացն սպասաւորութիւնս:
Կացցէ առաջի քո մշտնջենաւոր
Եւ յիշատակեսցի ի լսելիսդ քո հանապազ,
Բարբառեսցի շրթամբք ընտրելոց քոց
Եւ խաւսեսցի բերանովք հրեշտակաց քոց,
Տարածեսցի հանդէպ աթոռոյ քոյ
Եւ ընծայեսցի ի սրահ սրբութեան քոյ,
Խնկեսցի ի տաճար անուան քոյ
Եւ բուրեսցի ի սեղան փառաց քոց,
Պահեսցի ի գանձարանի քում
Եւ համբարեսցի ի ստացուածս քո,
Պատմեսցի ի յականջս ազգաց
Եւ քարոզեսցի ի լուր ժողովրդոց,
Նկարեսցի ի դրունս իմաստից
Եւ տպաւորեսցի ի սեամս զգայութեանց,
Իբր կենդանեաւք զիմս պատմեսցէ
Խոստովանեալ զանաւրէնութիւն:
Եւ թէպէտ վախճան ընկալայց իբր զմահացու,
Այլ յարակայութեամբ բանի այսր սոփերի
Գրեցայց կենդանի:
Մնասցէ սա անեղծ ի կամս քո, Տէր,
Ինձ` պատժապարտիս համբարձեալ
Միշտ անդուլ դատիչ, անաչառ կշտամբիչ,
Անպատկառ յանդիմանիչ, անանխայելի դսրովիչ,
Անողոքելի պարսաւիչ, անհամբոյր ծանակիչ,
Անմարդասիրելի մատնիչ, անփրկելի տանջիչ,
Անկաշառ կառափիչ, անխնամելի յայտնիչ,
Ապառում հրապարակիչ, աշխարհալուր բողոքիչ,
Փողով մեծութեան ազդման
Առանց լռութեան եւ կամ դադարման
Զիմոցս պարտեացս խոստովանեսցի:
Գ
Սոյն գիր իմովս ձայնիւ, իբր զիս, ընդ իմ աղաղակեսցէ,
Տարածեսցէ զծածկեալսն, հռչակեսցէ զգաղտնիսն,
Կականեսցէ զկատարածն, հնչեսցէ զմոռացեալսն,
Յայտնեսցէ զաներեւոյթսն, բարբառեսցէ զբարուրսն,
Քարոզեսցէ զխորոցն, պատմեսցէ զմեղացն,
Մերկացուսցէ զանտեսիցն, ցուցցէ զկերպարանս թաքուցելոցն:
Շաւշափեսցին սովաւ որսքն, գտցին գայթակղութիւնքն,
Յանդիմանեսցին անճառքն, քամեսցին չարեացն մնացուածք,
Եւ թագաւորեսցեն կեանքդ շնորհաց ողորմութեան քոյ, Քրիստոս,
Ի գանձս պահեստի ոսկերացն ցամաքելոց,
Որով ի ժամանակս կենդանականս
Սկզբնաւոր լուսոյ մտի գարնայնոյն`
Նորոգման աւուրն պայծառութեան`
Քոյովդ ցաւղով յոգի աճեցեալ
Այսու փրկութեամբ անմահականաւ
Եւ անցամաքելի վերամբարձութեամբ
Շառաւիղս ձգեալ իմանալեացն բարեաց`
Դարձեալ դալարացայց եւ կրկին ծաղկեցայց,
Ըստ քոյինաշունչ Գրոյն յուսադրութեան:
Եւ քեզ միայնոյ փրկողի եւ Հոգւոյդ քում` Հաւր իսկակցի,
Միասնական տէրութեանդ եւ անճառ Երրորդութեանդ
Խորհրդական գովեստիւ փա~ռք եւ երկրպագութիւն յաւիտեանս:
Ամէն: