- Jesus' lineage was traced through David's son Solomon. Mt.1:6.
Jesus' lineage was traced through David's son Nathan. Lk.3:31. - The announcement of the special birth came before conception. Lk.1:26-31.
The announcement of the special birth came after conception. Mt.1:18-21. - Jesus' parents were told of their son's future greatness. Mt.1:18-21; Lk.1:28-35.
Jesus' parents knew nothing of their son's potential. Lk.2:48-50. - The angel told Joseph. Mt.1:20.
The angel told Mary. Lk.1:28. - There were 28 generations from David to Jesus. Mt.1:17.
There were 43 generations from David to Jesus. Lk.3:23-31. - Jacob was Joseph's father. Mt.1:16.
Heli was Joseph's father. Lk.3:23. - He was to be called Emmanuel. Mt.1:23.
He was called Jesus. Mt.1:25. - Joseph, Mary, and Jesus flee to Egypt while Herod slaughters all males under 2 years old. Mt.2:13-16. (Note: Jesus' cousin, John, was also under 2 and survived without having to flee.)
Joseph, Mary, and Jesus did not flee to Egypt, but remained for temple rituals. No slaughter of infants is mentioned! Lk.2:21-39. - Jesus was tempted during the 40 days in the wilderness. Mk.1:13.
Jesus was tempted after the 40 days in the wilderness. Mt.4:2,3. - The devil first took Jesus to the pinnacle, then to the mountain top. Mt.4:5-8.
The devil first took Jesus to the mountain top, then to the pinnacle. Lk.4:5-9. - Satan tempted Jesus. Mt.4:1-10; Mk.1:13; Lk.4:1,2.
Satan had no interest in Jesus. Jn.14:30. - The baptism of Jesus was with the "Holy Ghost". Mk.1:8; Jn.1:33.
Fire was also added to the baptism. Mt.3:11; Lu.3:16. - John knew of Jesus before he baptized him. Mt.3:11-13; Jn.1:28,29.
John knew nothing of Jesus at all. Mt.11:1-3. - Jesus begins his ministry after John's arrest. Mk.1:13,14.
Jesus begins his ministry before John's arrest. Jn.3:22-24. - It is recorded that Jesus saw the spirit descending. Mt.3:16; Mk.1:10.
It is recorded that John saw the spirit descending. Jn.1:32. - The heavenly voice addressed the gathering. Mt.3:17.
The heavenly voice addressed Jesus. Mk.1:11; Lk.3:22. - Immediately after the baptism, Jesus spent 40 days in the wilderness. Mt.4:1,2; Mk.1:12,13.
Three days after the baptism, Jesus was at the wedding in Cana. Jn.2:1. - Jesus went to Bethphage and the Mt. of Olives, then left for Bethany. Mt.21:1,17.
Jesus went to Bethphage and Bethany at the Mt. of Olives. Mk.11:1; Lk.19:29.
Jesus went to Bethany and then Jerusalem. Jn.12:1,12. - Jesus and his disciples taught in Capernaum. Mk.1:20,21.
Only Jesus taught in Capernaum. Lk.4:30,31. - Peter was chosen, with Andrew, by the Sea of Galilee. Mt.4:18-20; Mk.1:16-18.
Peter was chosen, with James and John, by the lake of Gennesaret. Lk.5:2-11.
Andrew chose Jesus and then got Peter to join. Jn.1:35-42. - Peter was to preach to the Jews. Mt.10:2,5,6; Gal.2:7.
Peter was to preach to the Gentiles. Acts 15:7. - Jesus cured Simon Peter's mother-in-law after he cleansed the leper. Mt.8:1-15.
Jesus cured Simon Peter's mother-in-law before he cleansed the leper. Mk.1:30-42; Lk.4:38 to 5:13. - Peter's mother-in-law was healed before Peter was called to be a disciple. Lu.4:38,39; 5:10.
Peter's mother-in-law was healed after Peter was called to be a disciple. Mt.4:18,19; 8:14,15; Mk.1:16,17,30,31. - James and John were with Jesus when he healed Simon Peter's mother-in-law. Mk.1:29-31.
James and John were not with Jesus when he healed Simon Peter's mother-in-law. Lu.4:38,39; 5:10,11. - Lebbaeus (Thaddaeus) was the name of an apostle - but no Judas, brother of James. Mt. 10:3.
Judas, the brother of James, was an apostle, but no Thaddaeus. Lk.6:16; Acts 1:13. - The centurion's servant was healed in between the cleansing of the leper and the healing of Peter's mother-in-law. Mt.8:2-15.
The centurion's servant was healed after the cleansing of the leper and the healing of Peter's mother-in-law. Lu.4:38,39; 5:12,13; 7:1-10. - The people were not impressed with the feeding of the multitude. Mk.6:52.
The people were very impressed with the feeding of the multitude. Jn.6:14. - After the feeding of the multitude, Jesus went to Gennesaret. Mk.6:53.
After the feeding of the multitude, Jesus went to Capernaum. Jn.6:14-17. - A demon cries out that Jesus is the Holy One of God. Mk.1:23,24.
Everyone who confesses that Jesus came in the flesh is of God. 1 Jn.4:2. - Jesus cursed the fig tree so that it would not bear fruit. Mt.21:19; Mk.11:14.
It wasn't time for the fig tree to bear fruit. Mk.11:13. - The fig tree withers immediately, and the disciples are amazed. Mt.21:19,20.
The disciples first notice the withered tree the next day. Mk.11:20,21. - Jesus is the mediator of the "Father". 1 Tim.2:5; 1 Jn.2:1.
Jesus sits on "his" right hand. Mk. 16:19.
Jesus and the "Father" are one in the same. Jn.10:30. - There is one "God". 1 Tim.2:5; Jms.2:19.
There are three. 1 Jn.5:7. - Jesus said to honor your father and mother. Mt.15:4; Mt.19:19; Mk.7:10; Mk.10:19; Lk.18:20.
Jesus said that he came to set people against their parents. Mt.10:35-37; Lk.12:51-53; Lk.14:26.
Jesus said to call no man father. Mt.23:9. - Jesus/God said, "You fool…". Lk.12:20; Mt.23:17.
Paul calls people fools. 1 Cor.15:36.
Call someone a fool and you go to hell. Mt.5:22. - Anger by itself is a sin. Mt.5:22.
But not necessarily. Eph.4:26. - Ask and it shall be given. Seek and you will find. Knock and it will be opened to you. Mt.7:7,8; Lk.11:9,10.
Ask and you shall be refused. Seek and you won't find. Knock and you will be refused entrance. Lk.13:24-27. - Do not judge. Mt.7:1,2.
Unless it is necessary, of course. 1 Jn.4:1-3. - Jesus is thankful that some things are hidden. Mt.11:25; Mk.4:11,12.
Jesus said that all things should be made known. Mk.4:22. - Jesus said that no sign would be given. Mk.8:12.
Jesus said that no sign would be given except for that of Jonas. Mt.12:39; Lk.11:29.
Jesus showed many signs. Jn.20:30; Acts 2:22. - Jesus stated that the law was until heaven and earth ended. Mt. 5:17-19.
Jesus stated that the law was only until the time of John. Lk.16:16. - The "Sermon on the Mount" took place on the mountain. Mt.5:1.
The "Sermon on the Mount" took place on a plain. Lu.6:17. - The "Lord's Prayer" was taught to many during the "Sermon on the Mount". Mt.6:9.
The "Lord's Prayer" was taught only to the disciples at another time. Lu.11:1. - Jesus had his own house. Mk.2:15.
Jesus did not have his own house. Lu.9:58. - Good works should be seen. Mt.5:16.
Good works should not be seen. Mt.6:1-4. - Jesus said that Salvation was only for the Jews. Mt.15:24; Mt.10:5,6; Jn.4:22; Rom.11:26,27.
Paul said that salvation was also for the Gentiles. Acts 13:47,48. - Repentance is necessary. Acts 3:19; Lu.3:3.
Repentance is not necessary. Rom.11:29. - Non-believers obtain mercy. Rom.11:32.
Only believers obtain mercy. Jn.3:36; Rom.14:23.
Only baptized believers obtain mercy. Mk.16:16.
Mercy cannot be predetermined. Rom.9:18. - All who call on the "Lord" will be saved. Rom.10:13; Acts 2:21.
Only those predestined will be saved. Acts 13:48; Eph.1:4,5; 2 Thes.2:13; Acts 2:47. - Jesus said he would not cast aside any that come to him. Jn.6:37.
Jesus said that many that come to him will be cast aside. Mt.7:21-23. - Salvation comes by faith and not works. Eph.2:8,9; Rom.11:6; Gal.2:16; Rom.3:28.
Salvation comes by faith and works. Jms.2:14,17,20. - The righteous have eternal life. Mt.25:46.
The righteous are barely saved. 1 Pet.4:18.
There are no righteous. Rom.3:10. - Believe and be baptized to be saved. Mk.16:16.
Be baptized by water and the spirit to be saved. Jn.3:5.
Endure to the end to be saved. Mt.24:13.
Call on the name of the "Lord" to be saved. Acts 2:21; Rom.10:13.
Believe in Jesus to be saved. Acts 16:31.
Believe, then all your household will be saved. Acts 16:31.
Hope and you will be saved. Rom.8:24.
Believe in the resurrection to be saved. Rom.10:9.
By grace you are saved. Eph.2:5
By grace and faith you are saved. Eph.2:8.
Have the love of truth to be saved. 2 Thes.2:10.
Mercy saves. Titus 3:5. - Backsliders are condemned. 2 Pet.2:20.
Backsliders are saved regardless. Jn.10:27-29. - Forgive seventy times seven. Mt.18:22.
Forgiveness is not possible for renewed sin. Heb.6:4-6. - Divorce, except for unfaithfulness, is wrong. Mt.5:32.
Divorce for any reason is wrong. Mk.10:11,12. - Jesus approved of destroying enemies. Lk.19:27.
Jesus said to love your enemies. Mt.5:44. - God resides in heaven. Mt.5:45; Mt.6:9; Mt.7:21.
Angels reside in heaven. Mk.13:32.
Jesus is with God in heaven. Acts 7:55,56
Believers go to heaven. 1 Pet.1:3,4.
Heaven will pass away. Mt.24:35; Mk.13:31; Lk.21:33. - Pray that you don't enter temptation. Mt.26:41.
Temptation is a joy. Jms.1:2. - God leads you into temptation. Mt.6:13.
God tempts no one. Jms.1:13. - Take no thought for tomorrow. God will take care of you. Mt.6:25-34; Lk.12:22-31.
A man who does not provide for his family is worse than an infidel. 1 Tim.5:8. - Whoever calls on the name of the Lord will be saved. Acts 2:21; Rom.10:13.
Not everyone who calls on the name of the Lord will be saved. Mt.7:21.
Only those whom the Lord chooses will be saved. Acts 2:39. - We are justified by works and not by faith. Mt.7:21; Rom.2:6,13; Jms.2:24.
We are justified by faith and not by works. Jn.3:16; Rom.3:27; Eph.2:8,9.; Gal.2:16. - Do not take sandals (shoes) or staves. Mt.10:10.
Take only sandals (shoes) and staves. Mk.6:8,9. - Jesus said that in him there was peace. Jn.16:33.
Jesus said that he did not come to bring peace. Mt.10:34; Lk.12:51. - Jesus said that John the Baptist was a prophet and Elijah. Mt.11:9; Mt.17:12,13.
John said that he was not a prophet nor was he Elijah. Jn.1:21. - Jesus said that he was meek and lowly. Mt.11:29.
Jesus makes whips and drives the moneychangers out from the temple. Mt. 21:12; Mk.11:15,16; Jn.2:15. - Jesus said, "Beware of the leaven of the Pharisees". Lk.12:1.
Jesus said, "Beware of the leaven of the Pharisees and Sadducees". Mt.16:6,11.
Jesus said, "Beware of the leaven of the Pharisees and Herod". Mk.8:15. - Jesus founds his church on Peter. Mt.16:18.
Jesus calls Peter "Satan" and a hindrance. Mt.16:23. - The mother of James and John asks Jesus to favor her sons. Mt.20:20,21.
They ask for themselves. Mk.10:35-37. - Jesus responds that this favor is not his to give. Mt.20:23; Mk.10:40.
Jesus said that all authority is given to him. Mt.28:18; Jn.3:35. - Jesus heals two unnamed blind men. Mt.20:29,30.
Jesus heals one named blind man. Mk.10:46-52. - Jesus healed all that were sick. Mt.8:16; Lk.4:40.
Jesus healed many that were sick - but not all. Mk.1:34. - The council asks Jesus if he is the Son of God. Lk.22:70. The high priest asks Jesus if he is the Christ, the Son of God. Mt.26:63.
The high priest asks Jesus if he is the Christ the Son of the Blessed. Mk.14:61.
The high priest asks Jesus about his disciples and his doctrine. Jn.18:19. - Jesus answers to the effect of “You said it, not me”. Mt.26:64; Lk.22:70.
Jesus answers definitely, “I am”. Mk.14:62. - At the Mount of Olives, Jesus told Peter he would deny him three times. Mt.26:30-34.
At the Passover meal, Jesus told Peter he would deny him three times. Lu.22:13,14,34. - Peter was to deny Jesus before the cock crowed. Mt.26:34; Lk.22:34; Jn.13:38.
Peter was to deny Jesus before the cock crowed twice. Mk.14:30. - The cock crowed once. Mt.26:74.
The cock crowed twice. Mk.14:72. - Peter makes his first denial to a maid and some others. Mt.26:69,70.
It was only to the maid. Mk.14:66-68; Lk.22:56,57; Jn.18:17. - Peter’s second denial was to another maid. Mt.26:71,72.
It was to the same maid. Mk.14:69,70.
It was to a man and not a maid. Lk.22:58.
It was to more than one person. Jn.18:25. - Peter’s third denial was to several bystanders. Mt.26:73,74; Mk.14:69,70.
It was to one person. Lk.22:59,60.
It was to a servant. Jn.18:26,27. - The chief priests bought the field. Mt.27:6,7.
Judas bought the field. Acts 1:16-19. - Judas threw down the money and left. Mt.27:5.
Judas used the coins to buy the field. Acts 1:18. - Judas hanged himself. Mt.27:5.
Judas fell headlong and burst his head open. Acts 1:18. - Jesus did not answer any of the charges. Mt.27:12-14; Lk.23:9.
Jesus answered some of the charges. Mk.14:61,62.
Jesus answered all of the charges. Jn.18:33-37. - Jesus said that eternal life would be given to all that were given to him. Jn.11:27-29; Jn.17:12.
Jesus released Judas in order to keep this promise. Jn.18:5-9. - The chief priests and elders persuade the people. Mt.27:20.
Only the chief priests persuade the people. Mk.15:11.
The chief priests and the people persuade themselves. Lk.23:13-23. - Jesus is given a scarlet robe. Mt.27:28.
Jesus is given a purple robe. Mk.15:17; Jn.19:2.
Jesus is given a gorgeous robe. Lk.23:11. - The sign says, “This is Jesus the King of the Jews”. Mt.27:37.
The sign says, “The King of the Jews”. Mk.15:26.
In three languages, the sign says, “This is the King of the Jews”. Lk.23:38.
In the same three languages, the sign says, “Jesus of Nazareth, the King of the Jews”. Jn.19:19,20. - Jesus asks God, The Father, why he has forsaken him. Mt.27:46.
Jesus said that he and The Father were one in the same. Jn.10:30; Jn.17:11,21,22. - The centurion says, “Truly this was the son of God”. Mt.27:54.
The centurion says, “Truly this man was the son of God”. Mk.15:39.
The centurion says, “Certainly, this was a righteous man”. Lk.23:47.
There was no centurion. Jn.19:31-37. - Jesus was crucified at the third hour. Mk.15:25.
Jesus was still before Pilate at the sixth hour. Jn.19:13,14. - The women looked on from “afar”. Mt.27:55; Mk.15:40; Lk.23:49.
The women were very close. Jn.19:25. - The last recorded words of Jesus were:
Version 1: “Eli, Eli …My God, My God why have you forsaken me” Mt.27:46.
Version 2: “Eloi, Eloi…My God, My God why have you forsaken me” Mk.15:34.
Version 3: “Father, into your hands I commend my spirit”. Lk.23:46.
Version 4: “It is finished”. Jn.19:30. - A guard was placed at the tomb the day after the burial. Mt.27:65,66.
No guard is mentioned. Mk.15:44-47; Lk.23:52-56; Jn.19:38-42. - Only those keeping the words of Jesus will never see death. Jn.8:51.
Jesus’ disciples will be killed. Mt.24:3-9.
All men die once. Heb.9:27. - Upon their arrival, the stone was still in place. Mt.28:1 2.
Upon their arrival, the stone had been removed. Mk.16:4; Lk.24:2; Jn.20:1. - There was an earthquake. Mt.28:2.
There was no earthquake. Mk.16:5; Lk.24:2-4; Jn.20:12. - The visitors ran to tell the disciples. Mt.28:8.
The visitors told the eleven and all the rest. Lk.24:9.
The visitors said nothing to anyone. Mk.16:8. - Jesus first resurrection appearance was right at the tomb. Jn.20:12-14.
Jesus first resurrection appearance was fairly near the tomb. Mt.28:8,9.
Jesus first resurrection appearance was on the road to Emmaus. Lk.24:13-16. - One doubted. Jn.20:24.
Some doubted. Mt.28:17.
All doubted. Mk.16:11; Lk.24:11,14. - Jesus said that his blood was shed for many. Mk.14:24.
Jesus said his blood was shed for his disciples. Lu.22:20. - Simon of Cyrene was forced to bear the cross of Jesus. Mt.27:32; Mk.15:21; Lu.23:26.
Jesus bore his own cross. Jn.19:16,17. - Jesus was offered vinegar and gall to drink. Mt.27:34.
Jesus was offered vinegar to drink. Jn.19:29,30.
Jesus was offered wine and myrrh to drink. Mk.15:23. - Jesus refused the drink offered him. Mk.15:23.
Jesus tasted the drink offered and then refused. Mt.27:34.
Jesus accepted the drink offered him. Jn.19:30. - Both “thieves” mocked Jesus on the cross. Mt. 27:44; Mk.15:32.
One “thief” sided with Jesus on the cross. Lu.23:39-41. - Joseph of Arimathaea boldly asked for the body of Jesus. Mk.15:43.
Joseph of Arimathaea secretly asked for the body of Jesus. Jn.19:38. - Jesus was laid in a nearby tomb. Mk.15:46; Lu.23:53; Jn.19:41.
Jesus was laid in Joseph’s new tomb. Mt.27:59,60. - A great stone was rolled in front of the tomb. Mt.27:60; Mk.15:46.
There was nothing in front of the tomb. Lu.23:55; Jn.19:41. - Nicodemus prepared the body with spices. Jn.19:39,40.
Failing to notice this, the women bought spices to prepare the body later. Mk. 16:1; Lu.23:55,56. - The body was anointed. Jn.19:39,40.
The body was not anointed. Mk.15:46 to 16:1; Lk.23:55 to 24:1. - The women bought materials before the sabbath. Lu.23:56.
The women bought materials after the sabbath. Mk.16:1. - Jesus was first seen by Cephas, then the twelve. 1 Cor.15:5.
Jesus was first seen by the two Marys. Mt.28:1,8,9.
Jesus was first seen by Mary Magdalene. Mk.16:9; Jn.20:1,14,15.
Jesus was first seen by Cleopas and others. Lu.24:17,18.
Jesus was first seen by the disciples. Acts 10:40,41. - The two Marys went to the tomb. Mt.28:1.
The two Marys and Salome went to the tomb. Mk.16:1.
Several women went to the tomb. Lu.24:10.
Only Mary Magdalene went to the tomb. Jn.20:1. - It was dawn when Mary went to the tomb. Mt.28:1; Mk.16:2.
It was dark when Mary went to the tomb. Jn.20:1. - An angel sat on the stone at the door of the tomb. Mt.28:2.
A man was sitting inside the tomb. Mk.16:5. - Two men were standing inside the tomb. Lk.24:3,4.
Two angels were sitting inside the tomb. Jn.20:12. - Peter did not go into the tomb but stooped and looked inside. Lk.24:12.
Peter did go into the tomb, and another disciple stooped and looked inside. Jn.20:3-6. - After the resurrection, the disciples held Jesus by the feet. Mt.28:9.
After the resurrection, Jesus told Thomas to touch his side. John 20:27.
After the resurrection, Jesus said that he was not to be touched. Jn.20:17. - Mary first saw Jesus at the tomb. Jn.20:11-15.
Mary first saw Jesus on her way home. Mt.28:8-10. - The women entered the tomb. Mk.16:5; Lk.24:3.
The women stayed outside the tomb. Jn.20:11. - The disciples were frightened when they saw Jesus. Lk.24:36,37.
The disciples were glad when they first saw Jesus. Jn.20:20. - Twelve disciples saw Jesus. 1 Cor.15:5.
Eleven disciples saw Jesus. Thomas was not there. Mt.28:16,17; Jn.20:19-25. - The disciples doubted that Jesus had risen from the dead. Mt.28:17.
The Pharisees and chief priests believed it possible. Mt.27:62-66. - Jesus ascended on the third day after the resurrection. Lk.24:21,50,51.
Jesus ascended the same day as the crucifixion. Lk.23:42 43.
Jesus ascended forty days after the resurrection. Acts 1:3,9. - At the time of the ascension, there were about 120 brethren. Acts 1:15.
At the time of the ascension, there were about 500 brethren. 1 Cor.15:6. - The moneychangers incident occurred at the end of Jesus’ career. Mt.21:11,12.
The moneychangers incident occurred at the beginning of Jesus’ career. Jn.2:11-15. - Zacharias was the son of Jehoida, the priest. 2 Chr.24:20.
Jesus said that Zacharias was the son of Barachias. Mt.23:35. (Note: The name Barachias or Barachiah does not appear in the OT.) - The coming of the kingdom will be accompanied by signs and miracles. Mt.24:29-33; Mk.13:24-29.
It will not be accompanied by signs and miracles since it occurs from within. Lk.17:20,21. - The kingdom was prepared from the beginning. Mt.25:34.
Jesus said that he was going to go and prepare the kingdom. Jn.14:2,3. - Blasphemy of the Holy Spirit is an unforgivable sin. Mk.3:29.
All sins are forgivable. Acts 13:39; Col.2:13; 1 Jn.1:9. - The ascension took place while the disciples were seated together at a table. Mk.16:14-19.
The ascension took place outdoors at Bethany. Lk.24:50,51.
The ascension took place outdoors at Mt. Olivet. Acts 1:9-12. - The holy spirit was with John from before he was born. Lk.1:15,41.
The holy spirit was with Elizabeth before John’s birth. Lk.1:41.
The holy spirit was with Zechariah. Lk.1:67.
The holy spirit was with Simeon. Lk.2:25.
The holy spirit is obtained by asking. Lk.11:13.
The holy spirit did not come into the world until after Jesus had departed. Jn.7:39; Jn.16:7; Acts 1:3-8. - Sometimes God is responsible for unbelief. 2 Thes.2:11,12.
Sometimes Jesus is responsible for unbelief. Mk.4:11,12.
The devil causes unbelief. Lk.8:12. - Whoever hates his brother is a murderer. 1 Jn.3:15.
If anyone claims to love God but hates his brother, he is a liar. 1 Jn.4:20.
No one can be a disciple of Jesus unless he hates his brother. Lk.14:26. - Believers do not come into judgment. Jn.5:24.
All people come into judgment. Mt.12:36; 2 Cor.5:10; Heb.9:27; 1 Pet.1:17; Jude 14,15; Rev.20:12,13. - Jesus says that, if he bears witness to himself, his testimony is true. Jn.8:14.
Jesus says that, if he bears witness to himself, his testimony is not true. Jn.5:31. - Men can choose whether or not to believe. Jn.5:38-47.
Only God chooses who will believe. Jn.6:44. - None of Jesus’ followers would be lost. Jn.10:27-29.
Some of Jesus’ followers would be lost. 1 Tim.4:1. - Jesus is the ruling prince of this world. Rev.1:5.
The prince of this world will be cast out. Jn.12:31. - Jesus says all men will be saved. Jn.3:17.
Only 144,000 virgin men will be saved. Rev. 14:1-4. - God wants all men to be saved. 1 Tim.2:3,4; 2 Pet.3:9.
God does not want all men to be saved. Jn.12:40. - Peter asks Jesus where he is going. Jn.13:36.
Thomas asks Jesus where he is going. Jn.14:5.
Jesus said that no one asked where he was going. Jn.16:5. - Jesus lost only one disciple. Jn.17:12.
Jesus lost no disciples. Jn.18:9. - Jesus came into the world to bear witness to the truth. Jn.18:37.
The truth has always been evident. Rom.1:18-20. - During his first resurrection appearance, Jesus gave his disciples the holy spirit. Jn.20:22.
The holy spirit was given to the disciples after his ascension. Acts 1:3-8. - The world could not contain all that could be written of Jesus. Jn.21:25.
All was written. Acts.1:1. - Obey the laws of men for it is the will of God. 1 Pet.2:13-15.
The disciples disobey the council. Acts 5:40-42. - Obey God, not men. Acts 5:29.
Obey men. It is God’s will. Rom.13:1-4; 1 Pet.2:13-15. - God hated Esau and loved Jacob even before they were born. Rom.9:10-13.
God shows no partiality and treats all alike. Acts 10:34; Rom.2:11. - All who have sinned without the law will perish without the law. Rom.2:12.
Where there is no law there is no sin or transgression. Rom.4:15. - Doers of the law will be justified. Rom.2:13.
Doers of the law will not be justified. Rom.3:20; Gal.3:11. - The law has dominion. Rom.7:1.
The law does not have dominion. Rom.6:14. - The law was the result of sin. Gal.3:19.
Sin is the result of breaking the law. 1 Jn.3:4. - Those of “God” cannot sin. 1 Jn.3:9.
Those of “God” can sin. 1 Jn.1:7 8. - The anointing of Jesus teaches right from wrong. 1 Jn.2:27.
The law written on the heart and conscience teaches right from wrong. Rom.2:15. - Abraham was justified by faith. Heb.11:8.
Abraham was justified by works. Jms.2:21.
Abraham was not justified by works. Rom.4:2. - It is not good to eat or drink anything that might cause your brother to stumble or be offended. Rom.14:21.
Let no one pass judgment on you in matters of food or drink. Col.2:16. - It is better that widows should not remarry. 1 Cor.7:8.
It is better that young widows should remarry. 1 Tim.5:11-14. - The god of this world blinds people to the gospel. 2 Cor.4:4.
There is only one god. 1 Cor.8:4. - The powers of this world are wicked, so fight against them. Eph.6:11-13.
All powers are ordained of God and, if you resist, you are damned. Rom.13:1,2. - Bear one another’s burdens. Gal.6:2.
Bear your own burdens. Gal.6:5. - Anyone who even greets a non-believer shares his wicked work. 2 Jn.10,11.
Always be ready to answer any man concerning your faith. 1 Pet.3:15. - All of the grass on the earth is burned up. Rev.8:7.
The army of locusts are instructed not to harm the grass. Rev.9:4. - Only “The Father” knows. Mk.13:32.
“Jesus” and “The Father” are one. Jn.10:30; 17:11,21,22. - Jesus said that he would judge. Jn.5:22,27-30; Jn.9:39.
Jesus said that he would not judge. Jn.8:15; Jn.12:47.
Jesus said that The Father judges. Jn.12:48,49.
Jesus said that The Father does not judge. Jn.5:22.
Jesus said that his disciples would judge. Lk.22:30. - He that does not believe is damned. Mk.16:16.
Thomas did not believe and was not damned. Jn.20:27-29. - “When his branch is yet tender”. Mt.24:32.
“When her branch is yet tender”. Mk.13:28. - Jesus is God. Jn.10:30.
Jesus is the “image” of God. 2 Cor.4:4.
Jesus was a man approved by God. Acts 2:22. - Jesus and God are one in the same. Jn.1:1.
Jesus is beside himself. Mk.16:19; Acts 2:32,33; 7:55; Rom.8:34; etc. - Jesus is the Son of God. Jn.6:69; Jn.20:31.
Jesus is the Son of Man. Mt.18:11; Lk.21:27. - Paul states that he does not lie. Rom.9:1; 2 Cor.11:31; Gal.1:20; 1 Tim.2:7.
Paul states that he does lie. Rom.3:7. - Paul said that he does not use trickery. 1 Thes.2:3.
Paul admits to using trickery. 2 Cor.12:16. - Paul says that circumcision is nothing. 1 Cor.7:19.
Paul says that circumcision is profitable. Rom.2:25; Rom.3:1,2. - Do not covet. Rom.7:7; Rom.13:9.
Paul says covet. 1 Cor.12:31; 1 Cor.14:39. - Paul teaches not to steal. Eph.4:28.
Paul admits to stealing. 2 Cor.11:8. - Paul was assured that he would not be hurt. Acts 18:9,10.
Paul was often physically abused. 2 Cor.11:23-27. - Paul states that the law is necessary. Rom.3:31.
Paul states that the law is not necessary. Rom.6:14. - Jesus said to go and baptize. Mt.28:19.
Paul said he was not sent to baptize. 1 Cor.1:17. - Paul said he was not sent to baptize but to preach. 1 Cor.1:17.
Paul baptized. 1 Cor.1:16. - Jesus said that he did not come to abolish the law. Mt.5:17-19.
Paul said otherwise. Eph.2:15. - Jesus said that God did not condemn the world. Jn. 3:17.
Paul said that God did condemn the world. Rom.5:18. - Those present at Paul’s conversion stood. Acts 9:7.
They fell to the ground. Acts 26:14. - Those present at Paul’s conversion heard a voice but saw nothing. Acts 9:7.
Those present at Paul’s conversion saw a light but heard nothing. Acts 22:9. - Shortly after his conversion, Paul went to Damascus where he spent some time with the apostles. Acts 9:19.
Paul went to Damascus three years later and saw only Peter and James. Gal.1:18,19. - Shortly after his conversion, Paul went to Damascus and then to Jerusalem. Acts 9:18-26.
Shortly after his conversion, Paul went to Arabia, then to Damascus, and then, 3 years later, to Jerusalem. Gal.1:17,18. - In Damascus, the governor attempts to seize Paul. 2 Cor.11:32.
In Damascus, the Jews attempt to seize Paul. Acts 9:22,23. - The holy spirit forbids preaching in Asia. Acts 16:6.
Paul preaches in Asia anyway. Acts 19:8-10. - Paul said he would not be a servant of Christ if he tried to please men. Gal.1:10.
Paul said that he tried to please men. 1 Cor.10:33. - Paul says that he was the chief of all sinners. 1 Tim.1:15.
He who commits sin is of the devil. Children of God cannot sin. 1 Jn.3:8-10. - Paul said that Jesus is the judge. 2 Tim.4:1.
Paul said that God is the judge. Heb.12:23.
Paul said that the saints would judge. 1 Cor.6:2. - Paul said that Jesus was the Son of God. Rom.1:3,4.
Paul said that Jesus was just a man. Heb.7:24. - Do not boast. Lk.18:14.
Do not be proud. Rom.11:20; 1 Pet. 5:5.
Paul proudly boasts. 2 Cor.11:16-18; Gal.2:9-11. - Jesus commends the church at Ephesus for discerning the lying apostles. Rev. 2:1,2.
Paul was the apostle to Ephesus. Eph.1:1.
- Հիսուսի տոհմը հետագծվել է Դավթի որդի Սողոմոնի միջոցով: Մթ.1։6.
Հիսուսի տոհմը հետագծվել է Դավթի որդի Նաթանի միջոցով։ Ղուկ. 3։31. - Հատուկ ծննդյան մասին հայտարարությունը եղել է բեղմնավորումից առաջ։ Ղկ.1։26-31.
Հատուկ ծննդյան հայտարարությունը եղավ բեղմնավորումից հետո։ Մթ.1։18–21. - Հիսուսի ծնողներին պատմել են իրենց որդու ապագա մեծության մասին: Մտ.1։18–21; Ղկ.1։28-35.
Հիսուսի ծնողները ոչինչ չգիտեին իրենց որդու հնարավորությունների մասին։ Ղկ.2։48-50. - Հրեշտակն ասաց Հովսեփին. Մտ.1։20.
Հրեշտակն ասաց Մարիամին. Ղուկ.1։28. - Դավթից մինչև Հիսուսը 28 սերունդ է եղել: Մտ.1։17.
Դավթից մինչև Հիսուսը 43 սերունդ է եղել: Ղկ.3։23-31. - Հակոբը Հովսեփի հայրն էր: Մտ.1։16.
Հելին Հովսեփի հայրն էր։ Ղուկ. 3։23. - Նա պետք է կոչվեր Էմմանուել։ Մտ.1։23.
Նա կոչվում էր Հիսուս: Մթ.1։25. - Հովսեփը, Մարիամը և Հիսուսը փախչում են Եգիպտոս, մինչդեռ Հերովդեսը մորթում է մինչև 2 տարեկան բոլոր տղամարդկանց: Մտ.2։13–16.(Ծանոթագրություն. Հիսուսի զարմիկը՝ Ջոնը, նույնպես 2 տարեկանից փոքր էր և ողջ մնաց՝ առանց փախչելու:)
Հովսեփը, Մարիամը և Հիսուսը չփախան Եգիպտոս, այլ մնացին տաճարային ծեսերի: Նորածինների սպանդ չի նշվում։ Ղկ.2։21-39. - Հիսուսը փորձության ենթարկվեց անապատում անցկացրած 40 օրվա ընթացքում: Մկ.1։13.
Հիսուսը փորձության ենթարկվեց անապատում անցկացրած 40 օրերից հետո: Մթ.4։2,3. - Սատանան սկզբում Հիսուսին տարավ գագաթ, հետո լեռան գագաթ: Մթ.4։5–8.
Սատանան սկզբում Հիսուսին տարավ լեռան գագաթ, հետո՝ գագաթ: Ղկ.4:5-9. - Սատանան գայթակղեց Հիսուսին: Մթ.4։1–10; Մկ.1։13; Ղկ.4։1,2.
Սատանան ոչ մի հետաքրքրություն չուներ Հիսուսով: Հովհ.14։30։ - Հիսուսի մկրտությունը եղել է «Սուրբ Հոգով». Մկ.1։8; Հովհ.1։33.
Մկրտությանն ավելացավ նաև կրակ։ Մթ.3։11; Ղուկ. 3։16. - Հովհաննեսը գիտեր Հիսուսի մասին նախքան նրան մկրտելը: Մթ.3։11-13; Հովհ.1։28,29.
Հովհաննեսը ընդհանրապես ոչինչ չգիտեր Հիսուսի մասին: Մտ.11։1–3. - Հիսուսը սկսում է իր ծառայությունը Հովհաննեսի ձերբակալությունից հետո: Մկ.1։13,14.
Հիսուսը սկսում է իր ծառայությունը Հովհաննեսի ձերբակալությունից առաջ։ Հովհ.3:22-24. - Արձանագրված է, որ Հիսուսը տեսավ, որ ոգին իջնում էր։ Մթ.3։16; Մկ.1։10.
Արձանագրված է, որ Հովհաննեսը տեսավ, որ ոգին իջնում էր։ Հովհ.1։32. - Երկնային ձայնը դիմեց հավաքվածներին. Մտ 3։17.
Երկնային ձայնը դիմեց Հիսուսին. Մկ.1։11; Ղուկ. 3։22. - Մկրտությունից անմիջապես հետո Հիսուսը 40 օր անցկացրեց անապատում: Մթ.4։1,2; Մկ.1։12,13.
Մկրտությունից երեք օր անց Հիսուսը հարսանիքի էր Կանայում։ Հովհ. 2։1. - Հիսուսը գնաց Բեթֆագե և Ձիթենյաց լեռ, ապա մեկնեց Բեթանիա: Մտ.21։1,17.
Հիսուսը գնաց Բեթֆագե և Բեթանիա Ձիթենյաց լեռան մոտ: Մկ.11։1; Ղուկ.19։29.
Հիսուսը գնաց Բեթանիա, ապա Երուսաղեմ։ Հովհ.12։1,12. - Հիսուսն ու իր աշակերտները ուսուցանում էին Կափառնայումում։ Մկ.1։20,21.
Կափառնայումում ուսուցանում էր միայն Հիսուսը։ Ղկ.4։30,31. - Պետրոսը Անդրեասի հետ ընտրվեց Գալիլեայի ծովի մոտ: Մտ.4:18-20; Մկ.1։16-18.
Պետրոսը Հակոբոսի և Հովհաննեսի հետ ընտրվեց Գեննեսարեթի լճի մոտ: Ղուկ.5։2–11.
Անդրեասը ընտրեց Հիսուսին, ապա ստիպեց Պետրոսին միանալ: Հովհ.1:35-42. - Պետրոսը պետք է քարոզեր հրեաներին։ Մտ.10:2,5,6; Գաղ.2։7.
Պետրոսը պետք է քարոզեր հեթանոսներին: Գործք Առաքելոց 15։7. - Հիսուսը բուժեց Սիմոն Պետրոսի զոքանչը, երբ նա մաքրեց բորոտին: Մթ.8։1–15.
Հիսուսը բուժեց Սիմոն Պետրոսի զոքանչը, նախքան նա մաքրել էր բորոտին: Մկ.1:30-42; Ղուկ.4։38–5։13։ - Պետրոսի սկեսուրը բժշկվեց նախքան Պետրոսը աշակերտելու կանչվելը: Լկ.4:38,39; 5։10։
Պետրոսի սկեսուրը բժշկվեց այն բանից հետո, երբ Պետրոսը կանչվեց աշակերտ լինելու: Մտ.4։18,19; 8:14,15; Մկ.1:16,17,30,31. - Հակոբոսն ու Հովհաննեսը Հիսուսի հետ էին, երբ նա բժշկեց Սիմոն Պետրոսի զոքանչին։ Մկ.1։29–31։
Հակոբոսն ու Հովհաննեսը Հիսուսի հետ չէին, երբ նա բժշկեց Սիմոն Պետրոսի զոքանչին։ Լկ.4:38,39; 5։10,11։ - Lebbaeus (Thaddaeus) առաքյալի անունն էր, բայց ոչ Հուդա, Հակոբոսի եղբայրը: Մտ 10։3.
Հուդան՝ Հակոբոսի եղբայրը, առաքյալ էր, բայց ոչ Թադեոսը։ Ղուկ.6։16; Գործք Առաքելոց 1։13. - Հարյուրապետի ծառան բժշկվեց բորոտի մաքրման և Պետրոսի սկեսուրի բժշկության միջև։ Մթ.8։2–15.
Հարյուրապետի ծառան բժշկվեց բորոտի մաքրումից և Պետրոսի սկեսուրի բժշկությունից հետո։ Լկ.4:38,39; 5:12,13; 7։1–10։ - Մարդիկ տպավորված չէին բազմության կերակրմամբ: Մկ.6։52.
Մարդիկ շատ տպավորված էին ամբոխի կերակրումից։ Հովհ.6։14. - Բազմությանը կերակրելուց հետո Հիսուսը գնաց Գեննեսարեթ։ Մկ.6։53.
Բազմությանը կերակրելուց հետո Հիսուսը գնաց Կափառնայում։ Հովհ.6:14-17. - Դևը աղաղակում է, որ Հիսուսը Աստծո Սուրբն է: Մկ.1։23,24.
Ամեն ոք, ով խոստովանում է, որ Հիսուսը եկավ մարմնով, Աստծուց է: 1 Հովհ.4։2. - Հիսուսն անիծեց թզենին, որպեսզի այն պտուղ չտա։ Մթ.21։19; Մկ.11։14.
Ժամանակը չէր, որ թզենին պտուղ տա։ Մկ.11։13. - Թզենին իսկույն չորանում է, և աշակերտները զարմանում են։ Մթ.21։19,20.
Աշակերտները նախ նկատում են չորացած ծառը հաջորդ օրը։ Մկ.11։20,21. - Հիսուսը «Հոր» միջնորդն է. 1 Տիմոթ.2։5; 1 Հովհ. 2։1։
Հիսուսը նստում է «իր» աջ ձեռքին: Մկ. 16։19։
Հիսուսը և «Հայրը» նույնն են: Հովհ.10։30։ - Մեկ «Աստված» կա. 1 Տիմոթ.2։5; Jms.2:19.
Կան երեք. 1 Հովհ.5։7։ - Հիսուսն ասաց, որ հարգեք ձեր հորն ու մորը. Մտ.15։4; Մտ.19։19; Մկ.7։10; Մկ.10։19; Ղուկ.18։20.
Հիսուսն ասաց, որ եկել է մարդկանց ծնողների դեմ հանելու։ Մտ.10:35-37; Ղուկ.12:51-53; Ղուկ.14։26.
Հիսուսն ասաց, որ ոչ ոքի հայր չկոչեք: Մթ.23։9. - Հիսուս/Աստված ասաց. «Հիմար…»: Ղուկ.12։20; Մթ.23։17.
Պողոսը մարդկանց հիմար է անվանում: 1 Կորնթ.15։36.
Ինչ-որ մեկին հիմար անվանիր, իսկ դու գնա դժոխք: Մթ.5։22. - Զայրույթն ինքնին մեղք է: Մթ.5։22.
Բայց ոչ պարտադիր: Եփես.4։26. - Խնդրե՛ք, և կտրվի։ Փնտրեք և կգտնեք: Թակեք, և այն կբացվի ձեզ համար: Մտ.7:7,8; Ղուկ.11։9,10.
Խնդրեք, և ձեզ կհրաժարվեն: Փնտրեք և չեք գտնի: Թակեք, և ձեզ կմերժեն մուտքը: Ղուկ.13։24-27. - Մի՛ դատիր. Մթ.7։1,2.
Եթե, իհարկե, դա անհրաժեշտ չէ: 1 Հովհ.4:1-3. - Հիսուսը շնորհակալ է, որ որոշ բաներ թաքցված են: Մտ.11։25; Մկ.4։11,12.
Հիսուսն ասաց, որ ամեն ինչ պետք է հայտնի լինի։ Մկ.4։22. - Հիսուսն ասաց, որ ոչ մի նշան չի տրվի։ Մկ.8։12.
Հիսուսն ասաց, որ ոչ մի նշան չի տրվի, բացի Հովնանի նշանից։ Մտ.12։39; Ղուկ.11։29.
Հիսուսը շատ նշաններ ցույց տվեց. Հովհ.20:30; Գործք Առաքելոց 2։22։ - Հիսուսն ասաց, որ օրենքը գործում էր մինչև երկինքն ու երկիրը վերջանան։ Մթ 5։17–19։
Հիսուսն ասաց, որ օրենքը գործում էր միայն մինչև Հովհաննեսի ժամանակները: Ղուկ.16։16. - «Լեռան քարոզը» տեղի ունեցավ լեռան վրա։ Մթ.5։1.
«Լեռան քարոզը» տեղի է ունեցել հարթավայրում։ Ղուկ. 6։17. - «Տերունական աղոթքը» շատերին սովորեցրել են «Լեռան քարոզի» ժամանակ։ Մթ.6։9.
«Տերունական աղոթքը» մեկ այլ ժամանակ սովորեցվեց միայն աշակերտներին: Ղուկ. 11։1. - Հիսուսն ուներ իր տունը. Մկ.2։15.
Հիսուսը սեփական տուն չուներ։ Լու.9։58. - Լավ գործերը պետք է տեսնել։ Մթ.5։16.
Լավ գործերը չպետք է երեւան։ Մթ.6։1–4. - Հիսուսն ասաց, որ փրկությունը միայն հրեաների համար է: Մտ.15։24; Մտ.10։5,6; Հովհ.4։22; Հռոմ.11։26,27.
Պողոսն ասաց, որ փրկությունը նաև հեթանոսներինն է: Գործք Առաքելոց 13։47,48։ - Ապաշխարությունը անհրաժեշտ է: Գործք 3։19; Ղուկ. 3։3.
Ապաշխարություն պետք չէ. Հռոմ. 11։29. - Անհավատները ողորմություն են ստանում: Հռոմ. 11։32.
Միայն հավատացյալներն են ողորմություն ստանում: Հովհ.3։36; Հռոմ. 14։23.
Միայն մկրտված հավատացյալներն են ողորմություն ստանում: Մկ.16։16.
Գթասրտությունը չի կարող կանխորոշվել։ Հռոմ. 9։18. - Բոլոր նրանք, ովքեր կանչում են «Տիրոջը», կփրկվեն: Հռոմ.10։13; Գործք Առաքելոց 2։21։
Միայն կանխորոշվածները կփրկվեն: Գործք Առաքելոց 13։48; Եփես.1։4,5; 2 Թես.2։13; Գործք Առաքելոց 2։47։ - Յիսուս ըսաւ, թէ պիտի չթողնէ իրեն եկողներուն. Հովհ.6։37.
Հիսուսն ասաց, որ իրեն մոտ եկող շատերը մի կողմ են գցվելու։ Մթ.7։21–23. - Փրկությունը գալիս է հավատքով և ոչ թե գործերով: Եփես.2։8,9; Հռոմ.11։6; Գաղ.2։16; Հռոմ. 3։28.
Փրկությունը գալիս է հավատքով և գործերով: Jms.2:14,17,20. - Արդարներն ունեն հավիտենական կյանք: Մթ.25։46.
Արդարները հազիվ են փրկվել: 1 Պետ.4։18.
Արդարներ չկան։ Հռոմ. 3։10. - Հավատացեք և մկրտվեք՝ փրկվելու համար: Մկ.16։16.
Մկրտվե՛ք ջրով և փրկվելու հոգով: Հովհ.3։5.
Համբերիր մինչև վերջ, որ փրկվես: Մթ.24։13.
Կանչիր «Տիրոջ» անունը փրկվելու համար: Գործք Առաքելոց 2։21; Հռոմ.10։13.
Հավատացեք, որ Հիսուսը կփրկվի: Գործք Առաքելոց 16։31.
Հավատացեք, այդ դեպքում ձեր ամբողջ ընտանիքը կփրկվի: Գործք Առաքելոց 16։31.
Հույս ու դու կփրկվես: Հռոմ. 8։24.
Հավատացեք հարությանը՝ փրկվելու համար: Հռոմ. 10։9.
Շնորհքով դուք փրկված եք: Եփես.2։5
Շնորհքով և հավատքով դուք փրկված եք: Եփես.2։8.
Ունեցեք ճշմարտության սերը փրկվելու համար: 2 Թես.2։10.
Գթասրտությունը փրկում է: Տիտոս 3։5. - Հետընթացները դատապարտված են: 2 Պետ.2։20.
Հետադարձ սլայդերները պահվում են անկախ նրանից: Հովհ.10:27-29. - Ներիր յոթանասուն անգամ յոթ. Մթ.18։22.
Նորացված մեղքի համար ներումը հնարավոր չէ: Եբր.6։4–6. - Ամուսնալուծությունը, բացառությամբ անհավատարմության, սխալ է: Մթ.5։32.
Ամուսնալուծությունը ցանկացած պատճառով սխալ է: Մկ.10։11,12. - Հիսուսը հավանություն տվեց թշնամիներին ոչնչացնելուն։ Ղուկ.19։27.
Հիսուսն ասաց, որ սիրեք ձեր թշնամիներին: Մթ.5։44. - Աստված բնակվում է երկնքում: Մթ.5։45; Mt.6:9; Մթ.7։21.
Հրեշտակները բնակվում են դրախտում: Մկ.13։32.
Հիսուսը Աստծո հետ է երկնքում: Գործք 7։55,56
Հավատացյալները գնում են դրախտ: 1 Պետ.1։3,4.
Դրախտը կանցնի: Մթ.24։35; Մկ.13։31; Ղուկ.21։33. - Աղոթիր, որ չմտնես գայթակղության մեջ: Մթ.26։41.
Գայթակղությունը ուրախություն է: Jms.1:2. - Աստված ձեզ տանում է գայթակղության մեջ: Մթ.6։13.
Աստված ոչ մեկին չի գայթակղում. Jms.1:13. - Մի մտածիր վաղվա համար: Աստված հոգ կտանի ձեր մասին: Mt.6:25-34; Ղուկ.12։22-31.
Մարդը, ով չի ապահովում իր ընտանիքի կարիքները, ավելի վատ է, քան անհավատը: 1 Տիմոթ.5։8. - Ով որ կանչի Տիրոջ անունը, կփրկվի։ Գործք Առաքելոց 2։21; Հռոմ.10։13.
Ամեն ոք, ով կանչում է Տիրոջ անունը, չի փրկվի: Մթ.7։21.
Միայն նրանք, ում Տերն է ընտրում, կփրկվեն: Գործք Առաքելոց 2։39։ - Մենք արդարանում ենք գործերով և ոչ թե հավատքով: Մթ.7։21; Հռոմ.2։6,13; Jms.2:24.
Մենք արդարանում ենք հավատքով և ոչ թե գործերով։ Հովհ.3։16; Հռոմ.3։27; Եփես.2։8,9; Գաղ.2։16. - Մի վերցրեք սանդալներ (կոշիկներ) կամ լծակներ: Մտ.10։10.
Վերցրեք միայն սանդալներ (կոշիկներ) և բծեր: Մկ.6։8,9. - Հիսուսն ասաց, որ նրա մեջ խաղաղություն է. Հովհ.16։33.
Հիսուսն ասաց, որ ինքը չի եկել խաղաղություն բերելու։ Մտ.10։34; Ղուկ.12։51. - Հիսուսն ասաց, որ Հովհաննես Մկրտիչը մարգարե էր և Եղիան: Մտ.11։9; Մտ.17։12,13.
Հովհաննեսն ասաց, որ ինքը ոչ մարգարե է, ոչ էլ Եղիան։ Հովհ.1։21. - Հիսուսն ասաց, որ նա հեզ է և խոնարհ. Մտ.11։29.
Հիսուսը մտրակներ է պատրաստում և դրամափոխներին դուրս վռնդում տաճարից։ Մթ 21։12; Մկ.11:15,16; Հովհ.2։15։ - Հիսուսն ասաց. «Զգուշացեք փարիսեցիների թթխմորից»: Ղուկ.12։1.
Հիսուսն ասաց. «Զգուշացեք փարիսեցիների և սադուկեցիների խմորից»: Մտ.16։6,11.
Հիսուսն ասաց. «Զգուշացեք փարիսեցիների և Հերովդեսի խմորից»: Մկ.8։15. - Հիսուսն իր եկեղեցին հիմնում է Պետրոսի վրա: Մտ.16։18.
Հիսուսը Պետրոսին անվանում է «սատանան» և խոչընդոտ: Մթ.16։23. - Հակոբոսի և Հովհաննեսի մայրը խնդրում է Հիսուսին բարեհաճել իր որդիներին: Մտ.20։20,21.
Նրանք խնդրում են իրենց համար. Մկ.10:35-37. - Հիսուսը պատասխանում է, որ այս բարեհաճությունը իրենը չէ: Մտ.20։23; Մկ.10։40։
Հիսուսն ասաց, որ ամբողջ իշխանությունը տրված է իրեն։ Մթ.28։18; Հովհ.3։35։ - Հիսուսը բուժում է երկու անանուն կույրերի: Մթ.20:29,30.
Հիսուսը բուժում է կույր անունով մեկին: Մկ.10:46-52. - Հիսուսը բժշկեց բոլոր հիվանդներին: Մտ.8։16; Ղուկ. 4։40.
Հիսուսը բժշկեց շատ հիվանդների, բայց ոչ բոլորին: Մկ.1։34. - Խորհուրդը հարցնում է Հիսուսին՝ արդյոք նա Աստծո Որդին է: Ղկ.22։70. Քահանայապետը հարցնում է Հիսուսին՝ արդյոք նա Քրիստոսն է՝ Աստծո Որդին։ Մթ.26։63.
Քահանայապետը հարցնում է Հիսուսին, թե արդյոք նա Քրիստոսն է Երանելիի Որդին: Մկ.14։61.
Քահանայապետը հարցնում է Հիսուսին իր աշակերտների և նրա վարդապետության մասին։ Հովհ.18։19. - Հիսուսը պատասխանում է «Դու ասացիր, ոչ թե ես»: Մթ.26։64; Ղուկ.22։70.
Հիսուսը միանշանակ պատասխանում է. «Ես եմ»: Մկ.14։62. - Ձիթենյաց լեռան մոտ Հիսուսն ասաց Պետրոսին, որ երեք անգամ կուրանա իրեն: Մտ.26:30-34.
Պասեքի ընթրիքի ժամանակ Հիսուսն ասաց Պետրոսին, որ երեք անգամ կուրանա իրեն։ Լկ.22:13,14,34. - Պետրոսը պետք է ուրանար Հիսուսին մինչև աքաղաղը չկանչեր: Մթ.26։34; Ղուկ.22։34; Հովհ.13։38.
Պետրոսը պետք է ուրանար Հիսուսին մինչև աքաղաղը երկու անգամ չկանչեր: Մկ.14։30։ - Աքաղաղը մի անգամ կանչեց. Մթ.26։74.
Աքաղաղը երկու անգամ կանչեց. Մկ.14։72. - Պետրոսն իր առաջին հերքումն է անում սպասուհուն և մի քանիսին: Մթ.26։69,70.
Դա միայն սպասուհուն էր։ Մկ.14:66-68; Ղկ.22:56,57; Հովհ.18։17. - Պետրոսի երկրորդ հերքումը մեկ այլ սպասուհուն էր։ Մթ.26։71,72.
Դա նույն սպասուհուն էր։ Մկ.14։69,70.
Դա մի տղամարդու էր և ոչ սպասուհուն։ Ղուկ.22։58.
Դա վերաբերում էր մեկից ավելի մարդկանց: Հովհ.18։25. - Պետրոսի երրորդ հերքումը մի քանի անցորդների էր: Մթ.26:73,74; Մկ.14։69,70.
Դա մեկ անձի համար էր: Ղկ.22։59,60.
Դա մի ծառայի էր: Հովհ.18։26,27. - Քահանայապետերը գնեցին արտը. Մթ.27։6,7.
Հուդան գնեց արտը։ Գործք Առաքելոց 1։16-19։ - Հուդան գցեց փողը և հեռացավ։ Մթ.27։5.
Հուդան օգտագործեց մետաղադրամները արտը գնելու համար։ Գործք Առաքելոց 1։18. - Հուդան իրեն կախեց. Մթ.27։5.
Հուդան գլխիվայր ընկավ և բացեց գլուխը։ Գործք Առաքելոց 1։18. - Հիսուսը չպատասխանեց մեղադրանքներից ոչ մեկին: Մթ.27։12-14; Ղուկ.23։9.
Հիսուսը պատասխանեց որոշ մեղադրանքների. Մկ.14։61,62.
Հիսուսը պատասխանեց բոլոր մեղադրանքներին: Հովհ.18:33-37. - Հիսուսն ասաց, որ հավիտենական կյանք կտրվի բոլոր նրանց, ովքեր տրվել են իրեն: Հովհ.11:27-29; Հովհ.17։12.
Հիսուսն ազատեց Հուդային՝ այս խոստումը պահելու համար: Հովհ.18:5-9. - Քահանայապետներն ու երեցները համոզում են ժողովրդին. Մթ.27։20.
Միայն քահանայապետներն են ժողովրդին համոզում։ Մկ.15։11.
Քահանայապետերն ու ժողովուրդը համոզում են իրենց. Ղկ.23:13-23. - Հիսուսին տրվում է կարմիր զգեստ: Մթ.27։28.
Հիսուսին տրվում է մանուշակագույն զգեստ։ Մկ.15։17; Հովհ.19։2.
Հիսուսին տրվում է շքեղ պատմուճան։ Ղուկ.23։11. - Նշանն ասում է. «Սա է Հիսուսը՝ հրեաների թագավորը»: Մթ.27։37.
Նշանն ասում է՝ «Հրեաների թագավորը»։ Մկ.15։26.
Երեք լեզուներով նշանն ասում է՝ «Սա հրեաների թագավորն է»։ Ղուկ.23։38.
Նույն երեք լեզուներով նշանն ասում է՝ «Հիսուս Նազովրեցի, հրեաների թագավորը»: Հովհ.19։19,20. - Հիսուսը հարցնում է Աստծուն՝ Հորը, թե ինչու է նա լքել իրեն: Մթ.27։46.
Հիսուսն ասաց, որ ինքը և Հայրը նույնն են: Հովհ.10։30; Հովհ.17։11,21,22. - Հարյուրապետն ասում է. «Իսկապես սա Աստծո որդին էր»: Մթ.27։54.
Հարյուրապետն ասում է. «Իսկապես այս մարդը Աստծո որդին էր»: Մկ.15։39.
Հարյուրապետն ասում է. «Իհարկե, սա արդար մարդ էր»: Ղուկ.23։47.
Հարյուրապետ չկար։ Հովհ.19:31-37. - Հիսուսը խաչվեց երրորդ ժամին: Մկ.15։25.
Հիսուսը դեռ վեցերորդ ժամին Պիղատոսի առաջ էր։ Հովհ.19։13,14. - Կանայք «հեռվից» էին նայում. Mt.27:55; Մկ.15։40; Ղուկ.23։49.
Կանայք շատ մտերիմ էին։ Հովհ.19։25. - Հիսուսի վերջին արձանագրված խոսքերն էին.
Տարբերակ 1. «Էլի, Էլի…Աստվա՛ծ իմ, Աստված իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ» Մատ.27:46:
Տարբերակ 2. «Էլոի, Էլոյի… Աստված իմ, Աստված իմ, ինչո՞ւ թողեցիր ինձ» Մարկ. 15:34:
Տարբերակ 3. «Հայր, քո ձեռքն եմ հանձնում իմ հոգին»: Ղուկ.23։46.
Տարբերակ 4. «Ավարտված է»: Հովհ.19։30։ - Թաղման հաջորդ օրը գերեզմանի մոտ պահակ դրվեց։ Մթ.27։65,66.
Ոչ մի պահակ չի նշվում։ Մկ.15:44-47; Ղկ.23:52-56; Հովհ.19:38-42. - Միայն Հիսուսի խոսքերը պահողները երբեք մահ չեն տեսնի: Հովհ.8։51։
Հիսուսի աշակերտները կսպանվեն։ Մտ.24։3–9.
Բոլոր տղամարդիկ մեկ անգամ են մահանում։ Եբր.9։27. - Նրանց ժամանելուն պես քարը դեռ տեղում էր։ Մթ.28։1 2.
Նրանց ժամանելուն պես քարը հանվել էր։ Մկ.16։4; Ղուկ.24։2; Հովհ.20։1. - Երկրաշարժ եղավ. Մթ.28։2.
Երկրաշարժ չի եղել. Մկ.16։5; Ղուկ.24:2-4; Հովհ.20։12. - Այցելուները վազեցին աշակերտներին ասելու. Մթ.28։8.
Այցելուները պատմեցին տասնմեկին և մնացածին։ Ղուկ.24։9.
Այցելուները ոչ մեկին ոչինչ չեն ասել։ Մկ.16։8. - Հիսուսի հարության առաջին հայտնվելը հենց գերեզմանի մոտ էր: Հովհ.20:12-14.
Հիսուսի հարության առաջին հայտնությունը գերեզմանի մոտ էր: Մթ.28։8,9.
Հիսուսի հարության առաջին հայտնվելը Էմմաուս տանող ճանապարհին էր: Ղուկ.24:13-16. - Մեկը կասկածեց. Հովհ.20։24.
Ոմանք կասկածում էին. Մթ.28։17.
Բոլորը կասկածում էին. Մկ.16։11; Ղկ.24։11,14. - Հիսուսն ասաց, որ իր արյունը շատերի համար է թափվել։ Մկ.14։24.
Հիսուսն ասաց, որ իր արյունը թափվեց իր աշակերտների համար: Լկ.22։20. - Սիմոն Կյուրենացին ստիպված էր կրել Հիսուսի խաչը: Մթ.27։32; Մկ.15։21; 23։26.
Հիսուսը կրեց իր խաչը: Հովհ.19։16,17. - Հիսուսին առաջարկեցին խմել քացախ և լեղի։ Մթ.27։34.
Հիսուսին առաջարկեցին խմել քացախ: Հովհ.19։29,30։
Հիսուսին գինի և զմուռս առաջարկեցին խմել: Մկ.15։23. - Հիսուսը մերժեց իրեն առաջարկված խմիչքը: Մկ.15։23.
Հիսուսը ճաշակեց առաջարկվող ըմպելիքը և հետո հրաժարվեց։ Մթ.27։34.
Հիսուսն ընդունեց իրեն առաջարկված ըմպելիքը: Հովհ.19։30։ - Երկու «գողերն» էլ ծաղրեցին Հիսուսին խաչի վրա: Մթ 27։44; Մկ.15։32.
Մի «գող» խաչի վրա կանգնեց Հիսուսի կողքին: Ղուկ.23։39-41. - Հովսեփ Արիմաթեացին համարձակորեն խնդրեց Հիսուսի մարմինը: Մկ.15։43.
Հովսեփ Արիմաթեացին գաղտնի խնդրեց Հիսուսի մարմինը: Հովհ.19։38. - Հիսուսին դրեցին մոտակա գերեզմանում: Մկ.15։46; Լու.23։53; Հովհ.19։41.
Հիսուսին դրեցին Հովսեփի նոր գերեզմանում։ Մթ.27։59,60. - Գերեզմանի առաջ մի մեծ քար էր գլորվել. Mt.27:60; Մկ.15։46.
Գերեզմանի դիմաց ոչինչ չկար։ Լկ.23։55; Հովհ.19։41. - Նիկոդեմոսը պատրաստեց մարմինը համեմունքներով: Հովհ.19։39,40.
Չնկատելով դա՝ կանայք համեմունքներ են գնել՝ մարմինը հետագայում պատրաստելու համար։ Մկ. 16։1; Լկ.23։55,56. - Մարմինը օծվեց. Հովհ.19։39,40.
Մարմինը օծված չէր։ Mk.15:46 to 16:1; Ղուկ.23։55–ից 24։1։ - Կանայք նյութեր էին գնում շաբաթից առաջ։ Լկ.23։56.
Կանայք շաբաթ օրվանից հետո նյութեր են գնել։ Մարկ.16։1. - Հիսուսին նախ տեսավ Կեփասը, ապա տասներկուսը: 1 Կորնթ.15։5.
Հիսուսին առաջին անգամ տեսան երկու Մարիամները: Մթ.28։1,8,9.
Հիսուսին առաջին անգամ տեսավ Մարիամ Մագդաղենացին: Մկ.16։9; Հովհ.20:1,14,15.
Հիսուսին առաջին անգամ տեսան Կլեոպասը և մյուսները: Ղուկ.24։17,18.
Հիսուսին առաջին անգամ տեսան աշակերտները: Գործք Առաքելոց 10։40,41. - Երկու Մարիամները գնացին գերեզման։ Մթ.28։1.
Երկու Մարիամներն ու Սալոմեն գնացին գերեզման։ Մարկ.16։1.
Մի քանի կանայք գնացին գերեզման։ Լկ.24։10.
Միայն Մարիամ Մագդաղենացին գնաց գերեզման։ Հովհ.20։1. - Լուսաբաց էր, երբ Մարիամը գնաց գերեզման։ Mt.28:1; Մկ.16։2.
Մութ էր, երբ Մարիամը գնաց գերեզման։ Հովհ.20։1. - Հրեշտակ նստեց գերեզմանի դռան քարի վրա. Մթ.28։2.
Մի մարդ նստած էր գերեզմանի ներսում։ Մկ.16։5. - Երկու մարդ կանգնած էին գերեզմանի ներսում։ Ղուկ.24։3,4.
Երկու հրեշտակ նստած էին գերեզմանի ներսում։ Հովհ.20։12. - Պետրոսը չմտավ գերեզման, այլ կռացավ և ներս նայեց։ Ղուկ.24։12.
Պետրոսը մտավ գերեզման, իսկ մեկ ուրիշ աշակերտ էլ կռացավ ու ներս նայեց։ Հովհ.20:3-6. - Հարությունից հետո աշակերտները բռնեցին Հիսուսի ոտքերից: Մթ.28։9.
Հարությունից հետո Հիսուսն ասաց Թովմասին, որ դիպչի նրա կողքին: Հովհաննես 20։27.
Հարությունից հետո Հիսուսն ասաց, որ իրեն չպետք է դիպչեն։ Հովհ.20։17. - Մարիամը առաջին անգամ տեսավ Հիսուսին գերեզմանի մոտ: Հովհ.20:11-15.
Մարիամը առաջին անգամ տեսավ Հիսուսին տուն գնալիս: Մթ.28։8–10. - Կանայք մտան գերեզման։ Մկ.16։5; Ղուկ.24։3.
Կանայք մնացին գերեզմանից դուրս։ Հովհ.20։11. - Աշակերտները վախեցան, երբ տեսան Հիսուսին։ Ղկ.24։36,37.
Աշակերտները ուրախացան, երբ առաջին անգամ տեսան Հիսուսին։ Հովհ.20։20. - Տասներկու աշակերտ տեսան Հիսուսին։ 1 Կորնթ.15։5.
Տասնմեկ աշակերտ տեսան Հիսուսին։ Թոմասը այնտեղ չէր։ Մթ.28։16,17; Հովհ.20:19-25. - Աշակերտները կասկածում էին, որ Հիսուսը հարություն է առել մեռելներից: Մթ.28։17.
Փարիսեցիներն ու քահանայապետները դա հնարավոր էին համարում։ Մթ.27:62-66. - Հիսուսը համբարձվեց հարությունից հետո երրորդ օրը: Ղկ.24։21,50,51.
Հիսուսը բարձրացավ խաչելության նույն օրը: Ղուկ.23։42 43.
Հիսուսը համբարձվեց հարությունից քառասուն օր հետո: Գործք 1։3,9. - Համբարձման ժամանակ կային մոտ 120 եղբայրներ։ Գործք Առաքելոց 1։15.
Համբարձման ժամանակ կային մոտ 500 եղբայրներ։ 1 Կորնթ.15։6. - Դրամափոխների միջադեպը տեղի ունեցավ Հիսուսի կարիերայի ավարտին: Մթ.21։11,12.
Դրամափոխների միջադեպը տեղի է ունեցել Հիսուսի կարիերայի սկզբում: Հովհ.2:11-15. - Զաքարիան Հովիդայի քահանայի որդին էր։ 2 Ch.24։20.
Հիսուսն ասաց, որ Զաքարիան Բարաքիայի որդին է։ Մթ.23։35.(Ծանոթագրություն. Բարաքիա կամ Բարաքիա անունը OT-ում չի հայտնվում): - Արքայության գալուստը կուղեկցվի նշաններով և հրաշքներով: Mt.24:29-33; Մկ.13:24-29.
Այն չի ուղեկցվի նշաններով և հրաշքներով, քանի որ այն տեղի է ունենում ներսից: Ղուկ.17։20,21. - Թագավորությունը սկզբից պատրաստված էր. Մթ.25։34.
Հիսուսն ասաց, որ պատրաստվում է գնալ և պատրաստել թագավորությունը։ Հովհ.14։2,3. - Սուրբ Հոգու հայհոյանքը աններելի մեղք է: Մկ.3։29.
Բոլոր մեղքերը ներելի են։ Գործք Առաքելոց 13։39; Կող.2:13; 1 Հովհ.1։9. - Համբարձումը տեղի ունեցավ, երբ աշակերտները միասին նստած էին սեղանի շուրջ: Մկ.16:14-19.
Համբարձումը տեղի է ունեցել բացօթյա Բեթանիայում: Ղկ.24։50,51.
Համբարձումը տեղի է ունեցել դրսում՝ Ձիթապտուղ լեռան վրա: Գործք Առաքելոց 1։9-12։ - Սուրբ ոգին Հովհաննեսի հետ էր նրա ծնվելուց առաջ։ Ղկ.1։15,41.
Սուրբ ոգին Եղիսաբեթի հետ էր մինչ Հովհաննեսի ծնունդը։ Ղուկ.1։41.
Սուրբ ոգին Զաքարիայի հետ էր։ Ղուկ.1։67.
Սուրբ Հոգին Սիմեոնի հետ էր։ Ղուկ.2։25.
Սուրբ ոգին ձեռք է բերվում խնդրելով. Ղուկ.11։13.
Սուրբ ոգին աշխարհ եկավ միայն Հիսուսի հեռանալուց հետո։ Հովհ.7։39; Հովհ.16։7; Գործք Առաքելոց 1։3-8։ - Երբեմն Աստված է պատասխանատու անհավատության համար: 2 Թես.2։11,12.
Երբեմն Հիսուսն է պատասխանատու անհավատության համար: Մկ.4։11,12.
Սատանան անհավատություն է առաջացնում: Ղկ.8։12. - Ով ատում է իր եղբորը, մարդասպան է։ 1 Հովհ.3։15։
Եթե մեկը պնդում է, որ սիրում է Աստծուն, բայց ատում է իր եղբորը, նա ստախոս է: 1 Հովհ.4։20։
Ոչ ոք չի կարող լինել Հիսուսի աշակերտը, քանի դեռ չի ատում իր եղբորը: Ղուկ.14։26. - Հավատացյալները չեն գալիս դատաստանի: Հովհ.5։24.
Բոլոր մարդիկ գալիս են դատաստանի: Մտ.12։36; 2 Կորնթ.5։10; Եբր.9։27; 1 Պետ.1։17; Յուդա 14,15; Հայտն.20։12,13. - Հիսուսն ասում է, որ եթե ինքն իր մասին վկայություն է տալիս, նրա վկայությունը ճշմարիտ է: Հովհ.8։14.
Հիսուսն ասում է, որ եթե ինքն իր մասին վկայություն է տալիս, նրա վկայությունը ճշմարիտ չէ: Հովհ.5։31։ - Տղամարդիկ կարող են ընտրել՝ հավատալ, թե ոչ: Հովհ.5։38-47։
Միայն Աստված է ընտրում, թե ով կհավատա: Հովհ.6։44. - Հիսուսի հետևորդներից ոչ մեկը չէր կորչի։ Հովհ.10:27-29.
Հիսուսի հետևորդներից ոմանք կկորչեն։ 1 Տիմոթ.4։1. - Հիսուսն այս աշխարհի իշխող իշխանն է: Հայտն.1։5.
Այս աշխարհի իշխանը դուրս կվտարվի: Հովհ.12։31. - Հիսուսն ասում է, որ բոլոր մարդիկ կփրկվեն: Հովհ.3։17.
Միայն 144000 կույս տղամարդ կփրկվի։ Հայտն. 14։1-4։ - Աստված ցանկանում է, որ բոլոր մարդիկ փրկվեն: 1 Տիմ.2։3,4; 2 Պետ.3։9.
Աստված չի ուզում, որ բոլոր մարդիկ փրկվեն: Հովհ.12։40. - Պետրոսը հարցնում է Հիսուսին, թե ուր է նա գնում: Հովհ.13։36.
Թովմասը հարցնում է Հիսուսին, թե ուր է նա գնում։ Հովհ.14։5.
Հիսուսն ասաց, որ ոչ ոք չի հարցրել, թե ուր է գնում։ Հովհ.16։5. - Հիսուսը կորցրեց միայն մեկ աշակերտ: Հովհ.17։12.
Հիսուսը ոչ մի աշակերտ կորցրեց: Հովհ.18։9. - Հիսուսը աշխարհ եկավ ճշմարտության մասին վկայելու համար: Հովհ.18։37.
Ճշմարտությունը միշտ էլ ակնհայտ է եղել. Հռոմ.1։18-20. - Իր առաջին հարության ժամանակ Հիսուսը սուրբ ոգին տվեց իր աշակերտներին։ Հովհ.20։22.
Սուրբ հոգին տրվեց աշակերտներին նրա համբարձումից հետո: Գործք Առաքելոց 1։3-8։ - Աշխարհը չէր կարող պարունակել այն ամենը, ինչ կարելի էր գրել Հիսուսի մասին: Հովհ.21։25.
Բոլորը գրված էին. Գործք 1։1. - Հնազանդվեք մարդկանց օրենքներին, քանի որ դա Աստծո կամքն է: 1 Պետ.2։13-15.
Աշակերտները չեն հնազանդվում խորհրդին։ Գործք 5։40-42։ - Հնազանդվեք Աստծուն, ոչ թե մարդկանց: Գործք 5։29.
Հնազանդվեք տղամարդկանց. Դա Աստծո կամքն է: Հռոմ.13:1-4; 1 Պետ.2։13-15. - Աստված ատում էր Եսավին և սիրում էր Հակոբին դեռևս նրանց ծնվելուց առաջ: Հռոմ.9։10-13.
Աստված աչառություն չի ցուցաբերում և բոլորին նույն կերպ է վերաբերվում: Գործք Առաքելոց 10։34; Հռոմ. 2։11. - Բոլոր նրանք, ովքեր մեղք են գործել առանց օրենքի, կկորչեն առանց օրենքի: Հռոմ. 2։12.
Որտեղ չկա օրենք, այնտեղ չկա մեղք կամ օրինազանցություն: Հռոմ. 4։15. - Օրենքը կատարողները արդարացված կլինեն: Հռոմ. 2։13.
Օրենքը կատարողները արդարացված չեն լինի. Հռոմ.3։20; Գաղ.3։11. - Օրենքն ունի գերիշխանություն. Հռոմ. 7։1.
Օրենքը տիրապետություն չունի. Հռոմ. 6։14. - Օրենքը մեղքի արդյունք էր. Գաղ.3։19.
Մեղքը օրենքը խախտելու արդյունք է։ 1 Հովհ.3։4. - «Աստծո» մարդիկ չեն կարող մեղք գործել: 1 Հովհ.3։9։
«Աստծո» մարդիկ կարող են մեղք գործել: 1 Հովհ. 1։7 8. - Հիսուսի օծումը սովորեցնում է ճիշտն ու սխալը: 1 Հովհ. 2։27։
Սրտի և խղճի վրա գրված օրենքը սովորեցնում է ճիշտն ու սխալը: Հռոմ. 2։15. - Աբրահամը արդարացավ հավատքով. Եբր.11։8.
Աբրահամն արդարացավ գործերով։ Jms.2:21.
Աբրահամը գործերով չարդարացավ. Հռոմ.4։2. - Լավ չէ ուտել կամ խմել որևէ բան, որը կարող է սայթաքել կամ վիրավորել եղբորը: Հռոմ. 14։21.
Թող ոչ ոք չդատապարտի ձեզ ուտելու կամ խմելու հարցում: Կող.2։16. - Ավելի լավ է, որ այրիները նորից չամուսնանան։ 1 Կորնթ.7։8.
Ավելի լավ է, որ երիտասարդ այրիները նորից ամուսնանան։ 1 Տիմ.5։11-14. - Այս աշխարհի աստվածը մարդկանց կուրացնում է ավետարանի հանդեպ: 2 Կորնթ.4։4.
Կա միայն մեկ աստված. 1 Կորնթ.8։4. - Այս աշխարհի ուժերը չար են, ուստի պայքարիր նրանց դեմ: Եփես.6:11-13.
Բոլոր զորությունները կարգված են Աստծո կողմից, և եթե դիմադրես, անիծված ես: Հռոմ. 13։1,2. - Միմյանց բեռը կրեք։ Գաղ.6։2.
Վերցրեք ձեր սեփական բեռները: Գաղ.6։5. - Ամեն ոք, ով նույնիսկ ողջունում է ոչ հավատացյալին, կիսում է նրա չար գործը: 2 Հովհ.10,11.
Միշտ պատրաստ եղեք պատասխանել ցանկացած տղամարդու ձեր հավատքի վերաբերյալ: 1 Պետ.3։15. - Երկրի վրա ողջ խոտը այրվել է: Հայտն. 8։7.
Մորեխների բանակին հրահանգված է չվնասել խոտը. Հայտն. 9։4. - Միայն «Հայրը» գիտի. Մկ.13։32.
«Հիսուսը» և «Հայրը» մեկն են։ Հովհ.10։30; 17:11,21,22. - Հիսուսն ասաց, որ դատելու է։ Հովհ.5:22,27-30; Հովհ. 9։39.
Հիսուսն ասաց, որ չի դատելու։ Հովհ.8։15; Հովհ.12։47.
Հիսուսն ասաց, որ Հայրը դատում է: Հովհ.12:48,49.
Հիսուսն ասաց, որ Հայրը չի դատում: Հովհ.5։22.
Հիսուսն ասաց, որ իր աշակերտները դատելու են։ Ղուկ.22։30. - Նա, ով չի հավատում, անիծված է: Մկ.16։16.
Թովմասը չհավատաց և չանիծվեց։ Հովհ.20:27-29. - «Երբ նրա ճյուղը դեռ մրցութային է»: Մթ.24։32.
«Երբ նրա մասնաճյուղը դեռ քնքուշ է»: Մկ.13։28. - Հիսուսն Աստված է: Հովհ.10։30։
Հիսուսը Աստծո «պատկերն» է։ 2 Կորնթ.4։4.
Հիսուսը Աստծո կողմից հավանության արժանացած մարդ էր: Գործք Առաքելոց 2։22։ - Հիսուսն ու Աստված նույնն են: Հովհ.1։1.
Հիսուսն ինքն իրենից դուրս է: Մկ.16։19; Գործք Առաքելոց 2։32,33; 7:55; Հռոմ.8։34; և այլն: - Հիսուսը Աստծո Որդին է: Հովհ.6։69; Հովհ.20։31.
Հիսուսը Մարդու Որդին է: Մտ.18։11; Ղուկ.21։27. - Պողոսը նշում է, որ չի ստում։ Հռոմ. 9։1; 2 Կորնթ.11:31; Գաղ.1։20; 1 Տիմոթ.2։7.
Պողոսն ասում է, որ ինքը ստում է։ Հռոմ. 3։7. - Պողոսն ասաց, որ նա չի օգտագործում խորամանկություն: 1 Թես.2։3.
Պողոսը խոստովանում է, որ խաբեություն է կիրառել։ 2 Կորնթ.12։16. - Պողոսն ասում է, որ թլփատությունը ոչինչ է: 1 Կորնթ.7։19.
Պողոսն ասում է, որ թլփատությունը ձեռնտու է։ Հռոմ.2։25; Հռոմ.3։1,2. - Մի ցանկացիր. Հռոմ.7։7; Հռոմ. 13։9.
Պողոսն ասում է փափախ. 1 Կորնթ.12:31; 1 Կորնթ.14։39. - Պողոսը սովորեցնում է չգողանալ: Եփես.4։28.
Պողոսը խոստովանում է, որ գողություն է կատարել։ 2 Կորնթ.11։8. - Պողոսին վստահեցրել են, որ նա չի տուժի: Գործք Առաքելոց 18։9,10։
Փոլը հաճախ ենթարկվում էր ֆիզիկական բռնության։ 2 Կորնթ.11.23-27. - Պողոսը նշում է, որ օրենքը անհրաժեշտ է: Հռոմ. 3։31.
Պողոսն ասում է, որ օրենքը անհրաժեշտ չէ։ Հռոմ. 6։14. - Հիսուսն ասաց, որ գնա մկրտվի: Մթ.28։19.
Պողոսն ասաց, որ իրեն չեն ուղարկել մկրտելու: 1 Կորնթ.1։17. - Պողոսն ասաց, որ ուղարկվել է ոչ թե մկրտելու, այլ քարոզելու: 1 Կորնթ.1։17.
Պողոսը մկրտեց. 1 Կորնթ.1։16. - Հիսուսն ասաց, որ ինքը չի եկել օրենքը վերացնելու։ Մթ.5։17–19.
Պողոսն այլ կերպ ասաց. Եփես.2։15. - Հիսուսն ասաց, որ Աստված չդատապարտեց աշխարհը: Հովհ. 3։17։
Պողոսն ասաց, որ Աստված իսկապես դատապարտեց աշխարհը: Հռոմ. 5։18. - Պողոսի դարձի ժամանակ ներկաները կանգնած էին: Գործք 9։7.
Նրանք ընկան գետնին։ Գործք Առաքելոց 26։14. - Պողոսի դարձի ժամանակ ներկաները ձայն լսեցին, բայց ոչինչ չտեսան: Գործք 9։7.
Պողոսի դարձի ժամանակ ներկաները լույս տեսան, բայց ոչինչ չլսեցին։ Գործք Առաքելոց 22։9. - Իր դարձից կարճ ժամանակ անց Պողոսը գնաց Դամասկոս, որտեղ որոշ ժամանակ անցկացրեց առաքյալների հետ: Գործք 9։19.
Պողոսը երեք տարի անց գնաց Դամասկոս և տեսավ միայն Պետրոսին և Հակոբոսին։ Գաղ.1։18,19. - Իր դարձից կարճ ժամանակ անց Պողոսը գնաց Դամասկոս, ապա Երուսաղեմ: Գործք 9։18-26։
Իր դարձից կարճ ժամանակ անց Պողոսը գնաց Արաբիա, ապա Դամասկոս, իսկ 3 տարի անց Երուսաղեմ։ Գաղ.1։17,18. - Դամասկոսում կուսակալը փորձում է բռնել Պողոսին։ 2 Կորնթ.11։32.
Դամասկոսում հրեաները փորձում են բռնել Պողոսին։ Գործք 9։22,23։ - Սուրբ ոգին արգելում է քարոզել Ասիայում։ Գործք Առաքելոց 16։6.
Պողոսն ամեն դեպքում քարոզում է Ասիայում։ Գործք Առաքելոց 19։8-10։ - Պողոսն ասաց, որ չէր լինի Քրիստոսի ծառան, եթե փորձեր հաճեցնել մարդկանց: Գաղ.1։10.
Պողոսն ասաց, որ փորձում էր հաճեցնել տղամարդկանց։ 1 Կորնթ.10։33. - Պողոսն ասում է, որ նա բոլոր մեղավորների գլխավորն էր: 1 Տիմ.1։15.
Նա, ով մեղք է գործում, սատանայից է: Աստծո զավակները չեն կարող մեղք գործել: 1 Հովհ.3։8-10։ - Պողոսն ասաց, որ Հիսուսն է դատավորը: 2 Տիմոթ.4։1.
Պողոսն ասաց, որ Աստված է դատավորը: Եբր.12։23.
Պողոսն ասաց, որ սրբերը դատելու են: 1 Կորնթ.6։2. - Պողոսն ասաց, որ Հիսուսը Աստծո Որդին է: Հռոմ.1։3,4.
Պողոսն ասաց, որ Հիսուսը պարզապես մարդ է։ Եբր.7։24. - Մի պարծենա. Ղուկ.18։14.
Մի հպարտացեք. Հռոմ.11։20; 1 ընտանի կենդանի. 5։5։
Պողոսը հպարտորեն պարծենում է. 2 Կորնթ.11:16-18; Գաղ.2:9-11. - Հիսուսը գովում է Եփեսոսի եկեղեցին ստախոս առաքյալներին տարբերելու համար։ Հայտն. 2։1,2։
Պողոսը Եփեսոսի առաքյալն էր։ Եփես.1։1.
